ஹாய் நண்பர்களே!
மொதல்ல என்னை பத்தி தெளிவா சொல்லிடரேன். என்னுடை பெயர் ஏகலைவன் பாலினம்: ஆண், வயது: 23, உயரம்: 168 cm,எடை: 58 kg, நிறம்: கருப்பு, உடலமைப்பு: கட்டுடல் மேனி(ரொம்ப எதிர்பார்க்கவேண்டாம்). இப்ப சாப்ட்வேர் என்ஜினீர்ரா மெட்ராஸ்ல வேல பாத்துட்டு இருக்கேன்.இந்த கதைல வந்த சொல்லபோற எல்லாமே என்னோட கலாஜ் மூனாவது வருஷம் படிக்கிறப்போ நடந்துச்சு.
நான் கொஞ்சம் Introvert. காலேஜ்ல சரியா யார்ட்டையும் பேசமாட்டன். எனக்கு நண்பர்கள் கெடையாது பேசுனா நானும் பேசுவன் இல்லன யார்ட்டையும் பேசமாட்டன். நான் கொஞ்சம் படிப்புல மக்குனு சொல்லமுடியாது எனக்கா தோணிச்சுனா படிப்பேன் இல்லனா அரியர்தான். ரெண்டாவது வருஷமே ஆறு அரியர் மூனாவது வருஷம் பதினாலு அரியர்.
அரியர் எழுதி கிளியர் பண்ணனும்னு தோனல அவள பாக்குறவரைக்கும் அவளா என்கிட்ட வந்து பேசுறவரைக்கும். ஒருநாள் என்ன ஆச்சுனா பத்து அறியற்கும் மேல இருகவங்கள HOD ஆபீஸ்கு வரசொல்லி பைனல் இயர் போறதுக்குள்ள எல்லா அரியரையும் கிளியர் பண்ணுங்கனு திட்டிடாங்க.
அந்த ரூம்ல இருந்து வெளிய வந்ததும் “டேய் எகா”(என்னோட பேர்தான்) அப்டின்னு ஒரு பொண்ணு கூப்ட திரும்பிபாத்தன். அவ பேரு மோகனப்பிரியா. அவதான் என்ன கூப்ட்டா.
நான்: சொல்லுங்க மோகனா!
மோகனப்பிரியா: டேய் உனக்கு எத்தன அறியர்டா இருக்கு?
நான்: பதினாலு!
மோகனப்பிரியா: என்னடா இவ்ளோ அரியர் வெச்சிருக்க.
நான்: உங்களுக்கு எத்தன இருக்கு?
மோகனப்பிரியா: எனக்கு அஞ்சு இருக்குடா.
நான்: அப்போ நீங்க HOD ஆபீஸ் வரலைய மோகனா?
மோகனப்பிரியா: இல்லடா வெளிய நின்னு வேடிக்க பாத்துட்டு இருந்தோம்.
(நக்கலா சிரிச்சா)
நான்: செரிங்க பாப்போம்.
மோகனப்பிரியா: ஏன்டா அதுக்குள்ள போற?
நான்: போயிட்டு தூங்கனும் கடுப்பா இருக்கு.
மோகனப்பிரியா: வாடா கேன்டீன் போலாம் எனக்கும் டென்ஷனா இருக்கு. ஒரு டீ சாப்டு வரலாம்.
(எனக்கா ஒரே அதிர்ச்சி எதுக்கு இவ நம்மள டீ குடிக்க கூபுட்ரானு.)
நான்: செரிங்க வாங்க போலாம். ஆனா என்கிட்ட 50 ரூபா தாங்க இருக்கு.
மோகனப்பிரியா: ச்சீ லூசாடா நீ?
நான்: ஏங்க அப்டி சொல்லுறீங்க.
மோகனப்பிரியா: மொதல்ல வா போ னு பேசுடா.
நான்: ட்ரை பண்றேன் மோகனா.
(அப்டியே நடந்து கேன்டீன் வந்தோம்)
மோகனப்பிரியா: டேய் எனக்கு ஒரு காப்பிடா அப்றம் ஒரு சமோசா.
(இவள கூட்டிட்டு வந்ததுக்கு…)
நான்: செரிங்க… சாரி சரி மோகன.
(அவ அப்ப ஒரு சிரிப்பு சிரிக்காம சிரிச்ச பாருங்க… அதுதான் பர்ஸ்ட் டைம் ஒரு பொண்ணு என்ன பாத்து அந்த மாதிரி சிரிச்சது)
நா போயிட்டு எனக்கு ஒரு டீ அவளுக்கு ஒரு காப்பி ஒரு சமோசா வாங்கிட்டு மிச்சம் எட்டுரூவா வாங்கி சட்ட பாகெட்ல போட்டுட்டு அவ உக்காந்திருக்க டேபிள்ட போனேன். அவ போன் நோண்டிட்டு அப்டியே என்னைய பாத்தா…
மோகனப்பிரியா: ஏண்டா நம்ம க்ளாஸ்ல யார்ட்டையும் அவ்ளோவ பேசாமஇருக்க?
நான்: இல்லயே நான் பேசுவனே. அவங்க பேசுனா நானும் பேசுவன். உன்கிட்ட பேசல இப்ப.
மோகனப்பிரியா: அப்டிங்கள சார். ஊமைனு நெனச்சன்டா உன்னைய இப்டி பேசுற.
நான்: பேசுவன் கொஞ்சம் கூச்சம்.
மோகனப்பிரியா: நீ சென்னைல படிக்கிரடா மூனுவருசமா கூச்சமாவா இருக்கு உனக்கு?
நான்: அப்டி இல்ல மோகனா… எனக்கு பேசவே தெரியாது பொன்னுங்கல்ட.
(டீ காப்பி காலியாச்சி)
மோகனப்பிரியா: டேய் உன் நம்பர் குட்றா?
(நம்பர் குடுத்துட்டு… ஒரு டௌட் ஓட…)
நான்: ஏன் மோகன என்னோட நம்பர் கேட்ட?
மோகனப்பிரியா: எனக்கு Algorithm பேப்பர்ள அரியர் இருக்குடா உனக்கும் இருக்குல அதான். எனக்கு நான் லைப்ரரி போனா உனக்கு போன் இல்லாட்டி மெசேஜ் பண்றேன்டா நாம ஒன்ன படிக்கலாம்.
(அவளுக்கும் எனக்கும் மூணு பேப்பர் காமன இருந்துச்சி அறியர்ல)
இப்ப அவள பத்தி சொல்றேன். பேரு மோகனப்பிரியா, நிறம் மாநிறம், உடல் ஸ்போர்ட்ஸ் பாடி, ஒரு கண்ணாடி போட்ருப்ப. சைஸ்லாம் தெரியாது ஆனா பாக்க கரெக்ட்டான சேப்ல இருப்ப. காலேஜ் கவுன்ஸ்லிங்ல இருந்து அவதான் என்னோட மொத க்ரஷ். டீ குடிக்க கூப்டப்ப ஷாக் ஆனது இதுக்குதான்.
அன்னைக்கி நைட் எனக்கு “Hi” னு வாட்சாப்ல மெசேஜ் வந்துச்சு ஒரு சேவ் பண்ணாத நம்பர்ல இருந்து. யாருன்னு தெரில நானும் “Hi Yaaru Neenga” னு ரிப்ளை பன்ன. “Dei nandhandaa Mohana idhan ennoda Number” னு ரிப்ளை வந்துச்சு. அவ டீ குடிக்க கூப்டப்ப வந்த ஷாக் இல்லாம எனக்கு இன்னொரு ஷாக்.
நான்: சொல்லு மோகனா.
மோகனப்பிரியா: என்னடா பண்ற?
(இத எப்ப கேக்குறா நைட் 11 மணிக்கு)
நான்: சும்மாதான் படம் பாத்துட்டு இருக்கேன் லேப்டாப்ல.
மோகனப்பிரியா: என்ன படம்டா?
நான்: “Pirates of The Caribbean: Dead Man Tell No Tales” பாத்துட்டு இருக்கன்
மோகனப்பிரியா: எப்டிடா இருக்கும் அந்த படம் இன்ஸ்டால போஸ்ட்லாம் பாத்ருக்கேன் படம் இன்னும் பாகல
நான்: என்ன மோகன எப்பேர்பட்ட படம் இது நீ இன்னும் பாக்காம இருக்க. இதுல என் தலைவன் ஜாக் ஸ்பேர்ரோவ் சாரி கேப்டன் ஜாக் ஸ்பேர்ரோவ் இருக்காரு. கிட்டத்தட்ட பத்துவாட்டி அஞ்சு பார்ட்டும் பாத்ருக்கேன்.
மோகனப்பிரியா: பெரிய சினிமா ரசிகனா நீ?
நான்: ஆமா மோகனா நெறைய படம் பாப்பேன். நீ கொரியன் படம்லாம் பாப்பிய?
மோகனப்பிரியா: சீரிஸ்தான்டா பாத்ருக்கேன் படம்லாம் பாத்ததில்ல. டேய் நாளைக்கு க்ளாஸ் முடிசிட்டு லைப்ரரி போலாம்டா அதா சொல்லதான் மெசேஜ் பன்னேன்.
நான்: சேரி மோகன போலாம்.
மோகனப்பிரியா: வரும்போது சாக்லேட் வாங்கிட்டுவாடா.
(என்னடா நடக்குது…)
நான்: சரி மோகன.
மோகனப்பிரியா: 😋🥰
(இந்த எமோஜிய பாத்ததும் எனக்கு ஒன்னுமே புரியல என்னென்னமோ நெனைச்சிட்டு இருக்கேன். சரி அப்டின்னு…)
நான்: குட் நைட் மோகன.
மோகனப்பிரியா: என்னடா தூங்க போறியா?
நான்: இல்ல படம் பாதி இருக்கு முடிச்சிட்டு தூங்கிருவன்.
மோகனப்பிரியா: ஓகேடா குட் நைட் அண்ட் ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்.
(ஏன் இவ இப்போ வந்து இப்டிலாம் பேசுறா நம்பகிட்ட சரி அப்டின்னு படம் பாக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன்)
காலைல எழுந்து ரெடிஆகி கிளாஸ்க்கு போனா காலைல ரெண்டு பீரிடுதான் க்ளாஸ் மத்த பீரிட்லாம் கேன்சல் ஆகிருச்சி. நானும் அப்டியே க்ளாஸ்ரூம் வராண்டாவுல நடந்து ஹாஸ்டல் போயலாம்னு நடந்தேன். ஒரு போன் வந்துச்சு மோகனாகிட்ட இருந்து.
நான்: ஹலோ சொல்லு மோகனா
மோகனப்பிரியா: டேய் எரும லைப்ரரி போலாம்னு சொன்னேன்ல எங்கடா போற. அப்டியே கொஞ்சம் திரும்பி பாரு.
(வரண்டா ஹாலோட அந்த கடைசில இருந்துட்டு கைக்காட்டுனா)
நான்: ஹேய் சாரி மா. மறந்துட்டன்.
(காதுல போட்ருந்த இயர்போன கலட்டிகிட்டே அவள்ட்ட போனேன்)
நான்: ஹாய் மோகனா.
(என்னோட லெப்ட் ஆர்ம்ல சட்டுன்னு ஒரு குத்து விட்டா. பயங்கரமா வலிச்சுது. நேத்துதான் ட்ரைசெப்கு வொர்க்கவுட் பன்னேன்)
நான்: ஹேய் வலிக்குது மோகனா
மோகனப்பிரியா: டேய் என்னடா ஒரு பொண்ணு அடிகூட தாங்க மாட்டியா நீ
நான்: அப்டி இல்ல நேத்துதான் ட்ரைசெப்கு வொர்க்கவுட் போட்டேன் அதன் மஸில்லாம் கொஞ்சம் பிரேக் ஆகிருக்கு அதான் வலிக்குது
மோகனப்பிரியா: அப்டியா அர்னால்ட்
(அப்டின்னு என் ஆர்ம்ஸ அழுத்தி பாக்க ஆரம்பிச்சிட. என்னோட கைய அவளோட ரெண்டு கை சேர்ந்தாதான் கவர் பன்னமுடியும்)
மோகனப்பிரியா: டேய் என்னடா கல்லுமாதிரி இருக்கு
நான்: நாம போட்ற வொர்க்கவுட் அப்டி
மோகனப்பிரியா: படிக்குரத தவற எல்லாம் பண்றடா.
(சிரிச்சிகிட்டே சொன்னா. என்னமோ தெரியல அவ சிரிப்பு அன்னைக்கு அழகா தெரிஞ்சிது)
மோகனப்பிரியா: டேய் எரும எங்கடா சாக்லேட்?
நான்: சாரி மா காலைல எழுந்தது லேட் கெளம்புனது லேட் அதனால சாக்லேட் வாங்க முடியல
மோகனப்பிரியா: எனக்கு சாக்லேட் வேணும்
நான்: சரி நீ லைப்ரரி போ நா வாங்கிட்டு வரேன்
மோகனப்பிரியா: சரி நாளைக்கு வாங்கிட்டு வா. இப்ப லைப்ரரி போலாம்.
(லைப்ரரி போறப்போ ஒரு கார் அவல இடிக்கிற மாதிரி போச்சு நா அவளோட லெப்ட்சைடுல இருக்கேன் அவ பயந்துபோய் பொய் லெப்ட்சைடு சாய அவல நா புடிக்க தொம்னு ரோட்ல விழுந்தோம் அவ என் மேல சாஞ்சி இருந்த)
நான்: மோகன அடி ஒன்னும் படலல்ல?
மோகனப்பிரியா: இல்லை
(என் மேல இருந்து எழாமலே பதில் சொன்னா. அப்போ அவளோட கண்ண பாத்தேன் கொஞ்சமா கலங்கி பயத்தோட இருந்துச்சி)
நான்: கொஞ்சம்…
(அப்டின்னு அவள்ட கண்ணால சைக காமிச்சேன். அவ அப்பதான் நினைவுக்கு வந்த மாதிரி என் நெஞ்சில இருந்த அவளோட ரெண்டு கையையும் எடுத்தா நானும் அவ இடுப்புல இருந்து என்னோட கையை எடுத்தன். எழுந்து நின்னதும்…)
மோகனப்பிரியா: சாரி டா ஏகா.
நான்: இப்போ ஏன் சாரி கேக்குற நீ?
மோகனப்பிரியா: நீயும் கீழ விழுந்துட்டல என்னால.
(அப்டியே களங்குன கண்ணோட என்ன பாத்தா. அப்போ ஒரு கரண்ட் சர்ருன்னு உடம்புக்குல்ல ஓடுச்சு ஏன் எதுக்குன்னே தெரியல)
நான்: அதெல்லாம் ஒன்னும் ஆகல எனக்கு நான்தான் அர்னால்ட் ஆச்சே.
(இப்டி சொன்னதும் அப்டியே சிரிக்க ஆரம்பிச்சா ஆனா கண் இன்னும் கலங்கியே இருந்துச்சு)
மோகனப்பிரியா: போடா லூசு
நான்: சரி வீட்டுக்கு போறிய போயிடு கொஞ்சம் ரெஸ்ட் எடு
மோகனப்பிரியா: அதெல்லாம் எனக்கு ஒண்ணுமில்ல நான் அர்னால்ட் மேல தான விழுந்தன் எனக்கு ஒன்னும் ஆகல.
(எனக்கு வெக்கம் வந்துருச்சி)
நான்: சரிங்க மேடம்.
(ஒருவழியா லைப்ரரிக்கு வந்துசேந்தோம். போயிட்டு தேவையான புக் எடுத்துட்டு வந்து ஒரு ஓரமான டேபிள்ல எதிரெதிர்ல உக்காந்தோம். அவ என்ன பாக்க நா அவல பாக்கனு படிக்காம என்னமோ பண்ணிக்கிட்டு இருந்தோம். திடீர்னு…)
மோகனப்பிரியா: டேய் ஒரு டௌட்ரா
நான்: சொல்லு மோகன
(பொறுமையாதான் பேசிக்கிட்டோம் லைப்ரரில)
மோகனப்பிரியா: இந்த பக்கம் வா
நான்: பரவால்ல சொல்லு மோகனா
மோகனப்பிரியா: அடச்சீ வாட பொண்ணு மாதிரி
(போனா அவ பக்கத்துல உக்கார சொல்லி வராத டௌட்ட கேட்டு இருந்தா. அப்போ காத்தடிக்குரப்போ அவளோட தலைமுடி என்மொகதுல படும் அவளும் அதா பாப்பா ஆனா கண்டுக்கல. என்ன நெனைச்சாலோ தெரியல பட்டுன்னு என்னோட கன்னத்துல முத்தம் குத்துட்டு டக்குனு தலைய குனிஞ்சு புக் படிக்குற மாதிரி உக்காந்துகிட்டா. எனக்கு ஒன்னுமே புரியாம மக்கு மாதிரி அவளையே பாத்துட்டு இருந்தேன் அதிர்ச்சியில. கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு…)
மோகனப்பிரியா: படிடா எரும என்னையே பாத்துட்டு இருக்காம
(நா பேசாம எழுந்து அந்த பக்கம் போலாம்னு எழுந்தேன் பென்ச்ல இருந்து சட்டைய பிடிச்சு இழுத்து…)
மோகனப்பிரியா: எங்க போற?
நான்: படிக்க அந்தபக்கம்
(எனக்கு இன்னும் அதிர்ச்சி கொறையல)
மோகனப்பிரியா: இங்கயே உக்காந்து படிக்கலாமே!
(எதுவும் பேசாம உக்காந்தேன் படிக்காம. சில நிமிஷம் கழிச்சி…)
மோகனப்பிரியா: டேய் என்னடா சும்மா இருக்க
நான்: எனக்கு என்ன பன்றதுனே தெரியல
மோகனப்பிரியா: இங்க வா…
(அப்டின்னு என்னோட வலது கைய புடிச்சி டாப்ஸ்குல்ல அவ வயத்துல என்னோட கைய வச்சிட்டு…)
மோகனப்பிரியா: இப்பவும் என்ன பண்ணனும்னு தெரியலையா
(எனக்கு என்ன பன்றதுனே தெரியாம டக்குனு அவ உதட்டுல ஒரு முத்தம் குடுத்துட்டேன். அவ அவளோட டாப்ஸ் மேல இருந்து அவளோட கைய டோப்ஸ்குள்ள இருந்த என்னோட கைமேல வெச்சிஅழுத்தி பிடிச்சிகிட்டு மறுபடியும் படிக்குற மாதிரி உக்காந்திருந்தா. எனக்கா யாராச்சும் பாத்ருவாங்கலோனு பயம் அவ எந்த பயமும் இல்லாம அப்டியே அமைதியா உக்காந்திருக்கா)
நான்: மோகனா உனக்கு பயமா இல்லையா
மோகனப்பிரியா: உனக்கு பயமா இருந்தா கைய எடுத்துக்கோ
(நான் கையையும் எடுக்காம பதிலும் பேசாம அப்டி இருந்தன்)
மோகனப்பிரியா: டேய் என்னைய பாத்தா உனக்கு எதுவும் தோணலையாடா
நான்: ஏன் அப்டி கேக்குற?
மோகனப்பிரியா: ஏனா முத்தம் மட்டும் உதட்டுல குடுக்கதெரியுது மத்தபடி ஒன்னும் பண்ணாம உக்காந்திருக்க
நான்: மத்தபடினா?…
மோகனப்பிரியா: எல்லாத்தையும் நானேவா சொல்லிதரணும் உனக்கா ஒரைகனும் எரும.
(என்னையும் அறியாமல் அவ வயித்த பிடிச்சு பெசஞ்சிட்டேன். “ஆஹ்ஹ்” னு கத்துன அவ வாய அவளே அடைசிகிட்டு…)
மோகனப்பிரியா: டேய் அது ஒன்னும் மைதாமாவு இல்லடா அப்டி பெசையுற.
(அவளோட வயித்தை தடவிகிட்டே அன்னைக்கு லைப்ரரில இருந்து சாயங்காலமா ரெண்டுபேரும் வெளிய வந்தோம். அவ டே ஸ்காலர். நா ஹாஸ்டலர். அவல பஸ் ஏத்தி விட்டு ரூம்க்கு போனேன்.)