அழகின் அதிகாரங்கள் – 1 (Azhagin Athikarangal)

லலிதா (லலித்): பொட்டச்சி புருஷன் (32).

ஆனந்த் (ஆனந்தி): ஆம்பிளை பொண்டாட்டி (24).

வசந்த் (வசந்தா): மச்சினிச்சி – அழகான ராட்சசி (18).

ராகவ் – ராகவி: இரட்டை பிறவிகள் (25).

சுதாகர் (சுதா) – ராகவியின் பொட்டை புருஷன் (28).

ராகவியின் வெள்ளைக்கார அடிமை முதலாளி (50).

லலித்தின் அம்மா (56), தங்கை (28).

ராகவ் – ராகவியின் பெற்றோர் (அப்பா – மருத்துவர் / அம்மா – செவிலியர்).

மற்றும் சிலர்.

என் பெயர் லலித். எனக்கு இப்ப வயசு 32. நான் சென்னைல, ஒரு பெரிய கம்பெனில, மேனேஜர் வேலை பாக்குறேன். எனக்கு கீழே ஒரு இருபது பேர் வேலை பாக்குறாங்க. நான் ரொம்ப கண்டிப்பான பேர்வழி. அங்கே வேலை பாக்குற எல்லோருக்கும் என்னை பார்த்தா ஒரு பயம் வரும் அளவுக்கு நல்லா மிரட்டி வேலை வாங்குவேன்.

அங்கு வேலை பார்ப்பவர்கள் எல்லோரும் சற்று வயசான ஆட்கள்தான், ரொம்ப பேர் 35 ல இருந்து 45 வயதுக்குள்ள இருப்பாங்க. சில பெண்களும் உண்டு, ஆனா அதிக பட்சம் ஆண்கள்தான். எனக்கு அம்மா மட்டும்தான்.

அவங்களும் என் கூடத்தான் இருக்காங்க. அம்மா வளர்த்த பையன் என்பதால் நான் கொஞ்சம் கூச்ச, ஏன் பயந்த சுபாவம் என்றே சொல்லலாம். எனக்கு ஒரு தங்கை உண்டு.

என் வீட்டுலயே, என் தங்கையின் அதிகாரம்தான் நடக்கும். அம்மாவும் பொண்ணும் சேர்ந்து என்னை ரொம்ப அதிகாரம் பண்ணுவாங்க. அவளை கல்யாணம் பண்ணி கொடுக்க கொஞ்சம் காலம் ஆச்சு. அதனால எனக்கு இப்பதான் கொஞ்சம் லேட்டா கல்யாணம் ஆச்சு. என் பொண்டாட்டி ஆனந்தி.

அவ வயசு 24 தான். எனக்கும் அவளுக்கும் ஏற்கனவே எட்டு வருஷ வயது வித்தியாசம். அவ பாக்க ரொம்ப அழகா இருப்பா. அதனால அவளை ஒரு தேவதை மாதிரி தாங்குவேன். என் அம்மாவும் சொல்லுவாங்க, நீ உன் கம்பெனில தான் பெரிய புலி, ஆனா வீட்டுக்குள்ள ஒரு சுண்டெலி.

பொண்டாட்டிக்கு ரொம்ப பயப்படுற என்று, அவ முன்னாலே சரியான தொடை நடுங்கிடா நீ, அவ உன்னை நல்லா ஆட்டி வைக்குறா என்று. அவ வேலைக்கு போறதுல எனக்கு உடன்பாடு இல்லதான். அதனால கல்யாணத்துக்கு அப்புறம், அவளை வேலைக்கு போக வேண்டாம் என்றேன்.

ஆனா அவளோ தனக்கு வேலை பாக்க பிடிச்சுருக்கு என்று சொல்லி வேலைக்கு போயிண்டு இருக்கா. என்னால ஒன்னும் பண்ண முடியல. இப்பல்லாம் வீட்டுக்குள்ள அவ வைச்சதுதான் சட்டம்.

என் மாமியார் வீடு பக்கத்துலதான், ஒரு இரண்டு கிலோமீட்டர் தூரத்தில். என் மச்சினிச்சி வசந்தா, இன்னும் ரொம்ப அழகு. அவளுக்கு இப்பதான் 18 வயசு ஆகிறது, கல்லூரியில் சேர்ந்து இருக்கா. ரொம்ப வாலு, பயங்கர சுட்டி. என் கல்யாணத்துலயே என்னை ரொம்ப கலாய்ச்சு எடுத்துட்டா.

அவ அடிக்கடி என் வீட்டுக்கு வந்துடுவா தன்னோட பிங்க் கலர் ஸ்கூட்டி பைக்ல. கேட்டா வீட்டுல அப்பா, அம்மா எப்ப பார்த்தாலும் ஏதோ தொண தொண என்று பேசிகிட்டு இருப்பாங்க. இங்கே வந்த ரொம்ப பிரீஃயா இருக்கு என்பாள். என் மச்சினிச்சி, நான் வந்ததும், என்னை கேலி பண்ணிக்கிட்டு இருப்பா.

எப்படி மாமா, நீங்க ஆபீஸ்ல எல்லோரையும் வேலை வாங்குரீங்க. வீட்டுல யாருமே உங்க பேச்சை மதிக்கறதே இல்லையே என்று. நான் வீட்டுக்கு வந்த உடனே, அவ அதுக்குள்ள உள்ளே இருந்து வந்து, ஹாய் மாமா, என்ன இப்பதான் வந்தீங்களா, வாங்க சீக்கிரம் ரெடி ஆயிட்டு. உங்களுக்கு ரொம்ப வேலை இருக்கு என்று என்னை இழுத்து போய் வேலை வாங்குவாள்.

கல்லூரிக்கு போக அவளுக்கு டிசைன் டிசைனா, ஏதாவது புதுசு புதுசா போட்டுண்டு போக சின்ன சின்ன பொருட்களை – தோடு, மொபைல் கவர், லிப்ஸ்டிக், பொட்டு என்று பெண்கள் ஐட்டமாக ஆன்லைனில் ஆர்டர் பண்ண வைப்பாள்.

என் பொண்டாட்டி கூட கேலி பண்ணுவா, அத்தே இவர் என்னை விட, அவர் மச்சினிச்சிக்கு தான் ரொம்ப பயப்படுறார். அவ கேட்ட எல்லாத்தையும் வாங்கி கொடுக்கிறார். அதற்கு என் மச்சினிச்சி பதில் சொல்வாள், ஆமா அக்கா, மாமாதான் நல்லா எனக்கு டிசைன் செலக்ட் பண்ணி கொடுக்கிறார்.

அவர், பொண்ணுங்களுக்கு என்ன பிடிக்கும், நல்லா இருக்கும் என்று சரியாய் தெரிஞ்சு வைச்சு இருக்கார். என் கல்லூரி தோழிகள் கூட சொல்லுவாங்க. நீ போட்டு வரது எல்லாமே ரொம்ப சூப்பரா இருக்குடி, யார் உனக்கு செலக்ட் பண்ணி கொடுக்கிறார்கள் என்று.

நான் அதற்கு என் மாமாதான் என்பேன். அதற்கு அவர்கள் பரவா இல்லடி, உன் மாமா ரொம்ப நல்லா டிசைன் செலக்ட் பன்றார். அவருக்கு நல்ல டேஸ்ட் பொண்ணுங்க போடுற பொருட்கள்ல என்பார்களாம், சொல்லி சிரிப்பாள்.

நான் சொல்லுவேன், அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, முன்னால என் தங்கைக்கு வாங்கி கொடுத்து பழக்கம் அதான் என்பேன். ஆனா என் பொண்டாட்டியும் அவ தங்கையும் கேலி பண்ணுவாங்க, இல்லடி கல்யாணத்துக்கு முன்னால எவளையோ காதலிச்சு இருக்கான், அதான் நல்ல பழக்கம் போல சாருக்கு என்பார்கள்.

என் பொண்டாட்டி சொல்லுவாள், எனக்கு வாங்கி தந்ததை விட அவர் தனது மச்சினிச்சிக்கு தான் ரொம்ப வாங்கி கொடுத்து இருக்கார் அத்தே என்று. அதுக்கு என் அம்மாவும், ஆமாண்டி மருமகளே, இவன் இப்படித்தான் பொண்ணுங்க கேட்டா மாட்டேன் என்று சொல்ல தெரியாது.

என் மனைவி வீட்டுக்கு வர கொஞ்ச நேரமாகும். நாந்தான் முதலில் வீட்டுக்கு வருவேன். ஏன் எனில் மனைவியின் அலுவலகம் சற்று தூரம். அவள் வந்து வீட்டு காலிங் பெல் அடிப்பாள். உடனே நான் எழுந்து ஓடுவேன் கதவை திறக்க. அவளுக்கு நாந்தான் முதலில் எதிரில் வர வேண்டும்.

கதவை திறந்ததும், தனது கை பைய என் தோளில் போட்டு விட்டு உள்ளே வருவாள். எங்கள் வீட்டில் கதவை திறந்தால் முதலில் மெயின் ஹால் தான். அங்கே இருக்கும் சோபாவில் உட்கார்ந்து கொள்வாள் கால் மேல கால் போட்டு கொண்டு, அப்பா என்ன களைப்பா இருக்கு என்று சொல்லி கொண்டே.

நான் உடனே காலடியில் கீழே குனிந்து அவ காலுல போட்டு இருக்கிற செருப்பை கழட்டுவேன். அவ உள்ளே எங்க படுக்கை அறைக்கு போய் பிரெஷ் ஆகி வரும்போது, காப்பியோட அவளுக்கு முன்னாலே நிப்பேன், தோளில் ஒரு துண்டையும் வைச்சு கிட்டு.

அவ என் தோளில் இருந்து துண்டை எடுத்து முகத்தை துடைச்சு கிட்டு, அந்த ஈர துண்டை என் தோள் மேல திரும்ப போடுவாள், உணர்த்திடுடா என்றவாறே.

என் பொண்டாட்டி, எப்பவும் என்னை, டேய், என்னடா வேணும், வாடா, போடா என்றுதான் கூப்பிடுவாள். என் அம்மா கூட என்னம்மா, உன் புருஷன இப்படி மரியாதை இல்லாம கூப்புடுறியே என்ற போது, சொல்லி விட்டாள் அத்தே, மரியாதை மனசுல இருக்கணும், வெறும் வாய் வார்த்தைல இல்ல.

எனக்கு அப்படி அவரை உரிமையா கூப்பிட பிடித்து இருக்கு என்று. என்னிடம் கேட்டாள், ஏன்டா நான் இப்படி கூப்புட்டா, உனக்கு ஏதும் கஷ்டமா இருக்கா என்று. நான் உடனே, அப்படியெல்லாம் ஒன்றும் இல்லேங்க, உங்களுக்கு எப்படி, எது வசதியா இருக்கோ, நீங்க அப்படியே கூப்பிடுங்க என்பேன்.

நான் சின்ன வயதில் இருந்தே பெண்களை மரியாதையா கூப்பிட்டு பழக்கம். என் தங்கையை கூட வாங்க, போங்க என்றுதான் கூப்பிடுவேன். அவ என்னை, டேய் அண்ணா, இங்க வாடா, எடுத்து கொடுடா என்று ‘டா’ போட்டு கூப்பிடுவாள்.

என் அம்மா அவளை அதட்டும் போது, நான் சொல்லி விடுவேன், ரொம்ப அதட்டாதே அம்மா, அவ சின்ன பொண்ணு, அவ அண்ணனை உரிமையா, ஆசையா அப்படி கூப்புடுறா, கூப்பிட்டு கொள்ளட்டும் என்று சொல்லி விடுவேன். அதேதான் இப்ப என் மனைவி முன்பும் நடக்கிறது.

மூஞ்சிய தொடைச்சு கிட்ட பின்பு, என் கையில இருந்து காப்பிய வாங்கி குடிப்பா. அங்கே இருக்கிற ஒரு நாற்காலியில், திரும்ப கால் மேல கால் போட்டு உட்கார்ந்து கொண்டு. டேய் கொஞ்சம் காலை புடிடா என்பாள். நான் உடனே கீழே உட்கார்ந்து கிட்டு, அவ காலை பிடித்து விடுவேன்.

நான் என் கம்பெனி கார்ல சென்று விடுவேன். அனா அவ தன்னோட purple நிற ஸ்கூட்டில சென்று வருவா. அதனால அவளுக்கு கால் வலிக்கும். நானும் அதை உணர்ந்து, அன்போட அவ காலை பிடித்து விடுவேன். அது அவளுக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்.

ரொம்ப நன்றிடா என்பாள். நானோ போங்க, நமக்குள்ள என்ன நன்றி எல்லாம், சும்மா காலை காட்டுங்க, பிடிச்சு விடுறேன் என்பேன்.

அவ சிரிச்சுகிட்டே, என் செல்ல புருஷா என்று சில சமயம் அவளுக்கு மூடு இருந்தா, வேணும்னே அவ காலை தூக்கி, என் குஞ்சு மேல வைப்பா, அது எனக்கு ஒரு சிக்னல். அன்று ராத்திரி உறவுக்கு அழைக்கிறாள் என்று. நானும் உடனே ரொம்ப சந்தோசத்துடன், அவ காலை இன்னும் நல்லா பிடிச்சு விடுவேன்.

காப்பி குடிக்கும் போது எப்பவும் அதுல கொஞ்சம் மிச்சம் வைப்பா. பிறகு நான் அவ குடிச்சுட்டு, மிச்சம் வைச்ச, எச்சில் காப்பியே குடிப்பேன், அவ காலடியில் உட்கார்ந்து கொண்டு.

அது எதுக்குன்னா, எனக்கு அடிக்கடி காப்பி குடிக்க பிடிக்கும். ஆனா என் அம்மா, போடா, எப்ப பார்த்தாலும் உனக்கு காப்பி போட்டு கொடுத்துட்டே இருக்க முடியாது. ரொம்ப சமையல் வேலை இருக்கு. உன் பொண்டாட்டி வருவா, அப்படி வரும்போது போட்டு தரேன் சேர்ந்து குடிச்சுக்கோ என்று சொல்லி விடுவார்கள்.

காப்பி குடிச்சு முடித்ததும், டேய் எழுந்துக்காதே, இன்னும் கொஞ்ச நேரம் என் காலை புடிடா என்பாள். பிறகு நான் அவள் காலை பிடித்து கொண்டு இருக்க, அவள் டிவி போட்டு பார்ப்பாள் கொஞ்ச நேரம். பிறகு நாந்தான் தம்ளரை அலம்பி வைப்பேன். அப்புறம் திரும்ப டைனிங் ஹாலுக்கு வந்தால், அம்மா சுட சுட சாப்பாடு

தையார் செய்து வைத்திருப்பார்கள். சேர்ந்து உட்கார்ந்து சாப்பிடுவோம். என் அம்மா அவ தட்டுல ரொம்ப போடுவார்கள், வேலைக்கு போய் களைச்சு வந்து இருக்க,

நல்லா சாப்புடும்மா, அப்பதான் உடம்பு தெம்பா இருக்கும் என்று. அவள் சில சமயம் அதிகமா போச்சு என்று சொல்லி, அவ தட்டுல இருந்து எடுத்து, எனக்கு போட்டு விடுவாள், தன எச்ச கையால. நானும் அவளோட எச்ச சாப்பாட்டை சாப்பிடுவேன்.

என் அம்மா, நாங்க படுக்கை அறைக்குள் இருக்கும்போது, உள்ளே வர மாட்டார்கள், சின்ன வயசு பசங்க தனியா இருக்கட்டும் என்று. ஆனா என் மச்சினிச்சி, எந்த தயக்கமும் இல்லாம உள்ளே வந்து விடுவாள். நாங்களும் சாயங்காலம், அந்த நேரங்களில் கதவ தாழ்பாள் போட்டா நல்லா இருக்காது என்று போடுவதில்லை.

இன்னிக்கு எங்களை பார்த்து அவ ரொம்ப கேலி பண்ணினா. பாருடா, மாமா, தன் பொண்டாட்டிய, எப்படி தாங்குறாருன்னு. எனக்கு ஒரு சந்தேகம் வருது, இங்கே பொண்டாட்டி யாரு? புருஷன் யாருன்னு.

அக்கா, பேசாம நீ வீட்டுக்கு வந்த உடனே, உன் புடைவையை, மாமாவுக்கு கொடுத்து கட்டிக்க சொல்லு, அப்புறம் அவ ஒரு நல்ல பொண்டாட்டியா, தன் புருஷனுக்கு இப்படி சேவை செய்யட்டும் அதுதான் சரியாய் இருக்கும் என்று நினைக்குறேன், இதெல்லாம் பார்க்கும் போது, என்று சொல்லி என்னை கேலி பண்ணினா.

நான் உடனே கொஞ்சம் கோபமாய் முறைத்து பார்க்க, அவள் உடனே, மாமா, ரொம்ப கோப பட வேண்டாம், எனக்கு உங்க வண்டவாலம் எல்லாம் இன்னிக்கு தெரிஞ்சுடுச்சு என்றாள். நாம் உடனே, அப்படி என்ன தெரியும்னு கேட்டேன், உடனே அவ தன்னோட மொபைலில் இருந்து ஒரு போட்டோவை எடுத்து காமிக்குறா.

அதை பார்த்த உடனே நான் திகைத்துப்போய் விட்டேன். அதில் நான் புடவை கட்டி கொண்டு, அச்சு அசலாய் பொம்பிளை போல இருக்கிறேன். அதை பார்த்ததும் என் மனைவி, என்னடி, ஏதும் புது ஆப்ல இப்படி பண்ணி வைச்சு இருக்கியா என் புருஷன என்றாள்.

அதுக்கு அவள், இது ஒன்னும் ஆப்ல பண்ணது இல்ல, நிஜ போட்டோ அக்கா என்றாள். உடனே என் பொண்டாட்டி என்னடி சொல்ற, இவன் எப்ப இந்த மாதிரி புடவை கட்டிண்டு பொம்பிளையா இருந்து இருக்கான் என்றாள்.

அதுக்கு என் மச்சினிச்சி, என்னை பார்த்து கேட்கிறாள், என்ன மாமி ஞாபகம் இருக்கா, இது எப்ப எடுத்ததுன்னு என்று சொல்லி சிரிக்கிறாள். அப்புறம் அவளே என் பொண்டாட்டி கிட்ட சொல்றா.

உன் புருஷன் ஒரு தடவை, தன் தங்கைக்காக, புடவை கட்டி கிட்டு, அவ பள்ளிக்கூடத்துக்கு போய் இருக்காரு, இது அப்ப எடுத்தது என்றாள்.

ஆமாம், ஒரு தடவை, என் தங்கை மார்க் ரொம்ப கம்மியா வாங்கி பாடத்துல fail ஆகி விட்டா. அவ பள்ளி கூடத்துல, அம்மாவை கூட்டிட்டு வா என்று சொல்லி விட்டார்கள். அவளுக்கு அம்மா கிட்ட சொல்ல பயம், ரொம்ப திட்டுவாங்க என்று. நாந்தான் அன்று, அம்மாவோட புடவைய கட்டி கிட்டு போனேன்.

எனக்கு முகத்தில் மீசை வைச்சுக்க பிடிக்காது, வடக்கத்திய ஹீரோக்கள் போன்று நான் நல்ல நிறம், அதனால புடவை கட்டி கிட்டா அப்படியே ஒரு பொம்பிளை போல இருப்பேன். என் தங்கை, அன்னிக்கு புடவை கட்டி வந்ததை, தன் மொபைல் போன்ல புகைப்படம் எடுத்து இருந்திருக்கிறாள். அதை அவள் என் மச்சினிச்சி இடம் ஷேர் பண்ணி இருக்கா.

அதை பார்த்ததும் எனக்கு என் தங்கை மேல ரொம்ப கோபம் வந்தது. இப்படி மாட்டி விட்டுட்டாளே என்று. எனக்கே இது வரை தெரியாது, இப்படி ஒரு போட்டோ என் தங்கை என்னை எடுத்து இருக்கா என்று. என் மச்சினிச்சி எப்படி இதை அவகிட்ட இருந்து கண்டு பிடிச்சு இருக்கா என்று தெரியாமல் குழம்பி போய் நிக்கிறேன்.

அப்ப என் மச்சினிச்சி சொல்றா, மாமி ரொம்ப யோசிக்காதீங்க, இது எனக்கு எப்படி கிடைத்தது என்று, நான் அதை அப்புறம் சொல்றேன், அது ஒரு ரகசியம் எனக்கும், லதாவுக்கும் (என் தங்கை). எங்க திட்டம் நிறைவேறிய பின்னால அதை உங்க எல்லோருக்கும் சொல்வேன் என்றாள்.

என் மச்சினிச்சி அந்த போட்டோவை தன் மொபைலில் காட்டியவுடன், நான் அதை பார்க்கும்போதே, என் மனைவி அதை என் கையில் இருந்து வாங்கி பார்த்து, உடனே தன் மொபைலுக்கு பார்வேர்ட் செய்து கொண்டாள்.

நான் உடனே ஏங்க, அதை டெலீட் செய்து விடுங்க, யாருக்கும் தெரிஞ்சா, ரொம்ப கேவலமா போய்டும் என்றேன். அதற்கு அவள் சும்மா பயப்படாதீங்க. நான் ஒன்றும் சின்ன குழந்தை இல்லை, எல்லாம் எனக்கு தெரியும் என்றாள் சிரித்தவாறே.

அப்புறம் என் மச்சினிச்சி, என் மனைவியை தனியா கூப்பிட்டு போய் ஏதோ ரகசியமா பேசுறா, என்னை குறும்பா பார்த்தவாறே. ரெண்டு பெரும் கொஞ்ச நேரம் தனியா குசு குசுன்னு சிரிச்சு பேசிகிட்டு இருக்காங்க.

அப்புறம் என் மச்சினிச்சி என்கிட்டே வந்து சொல்றா, கொஞ்சம் கண்டிப்பான குரல்ல, மாமி, இனிமே நீ, நானும். உன் பொண்டாட்டியும், என்ன பண்ண சொல்றோமோ, அதெல்லாம் ஒழுங்கா பண்ணனும், ஏதும் எதுத்து கேள்வி எல்லாம் கேட்காம, இல்லேன்னா, இந்த போட்டோ உன் கம்பெனி முழுக்க பரவி விடும் பார்த்துக்கோ என்றாள்.

அதை கேட்டதும் என் முதுகு தண்டு சிலிர்த்தது பயத்தில். ஏற்கனவே நான் ரொம்ப பயந்த சுபாவம், பொண்டாட்டிக்கு அடங்கி வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கேன். இப்ப என் குடுமி அவங்க ரெண்டு பேர் கைலயும் மாட்டி கிட்டு இருக்கு, அதுலயும் என் மச்சினிச்சி இருக்காளே, ரொம்ப துடுக்கு, குறும்புக்காரி, என்னை என்ன பண்ண போறாளோ தெரியல, தன் அக்காவோட சேர்ந்து கிட்டு.

அதனால் நான், என் பயத்தை கொஞ்சம் மறைச்சு கிட்டு, சிரிக்கிற மாதிரி காமிச்சு கிட்டு சொல்றேன், நான் என்னிக்கு உங்கள எல்லாம் எதுத்து பேசி இருக்கேன், இனிமேயும் அப்படியே இருப்பேன் என்றேன்.

அதை கேட்ட அவங்க ரெண்டு பேரும், சிரிக்கிறாங்க, அப்புறம் என் மனைவி சொல்றா, இது வரை இருந்தது பத்தாது, இனிமே தான் எங்க ஆட்டமே ஆரம்பிக்க போகுது, தயாரா இருடி என்றாள். அதற்குள் என் மச்சினிச்சி, இப்ப அதை விடுங்க, எப்ப எங்க அக்கா புடவைய கட்டிக்க போறீங்க என்றாள்.

என் மனைவி, போடி ரொம்பத்தான் என் புருஷன கேலி பண்ற, அடி வாங்க போறே எங்கிட்ட, என் புருஷன, முதல்ல நான் கொஞ்சம் கவனித்து கொள்கிறேன், அப்புறம் நீ பாத்துக்கலாம் என்று செல்லமாக கைய ஓங்கினாள்.

அதற்கு என் மச்சினிச்சி, போங்கடா, நீங்களும் உங்க விளையாட்டும், நான் போறேன்பா என் வீட்டுக்கு, இல்லைனா, அம்மா ஒரு பிடி பிடிச்சுடுவா என்று சொல்லி கொண்டே கிளம்பி விட்டாள்.

போகும்போது அக்காவிடம் சொல்கிறாள், அக்கா ஞாபகம் இருக்குல்ல நாம பேசினது என்று சொல்லி கண்ணடிக்கிறாள். அதற்கு என் மனைவி, எல்லாம் எனக்கு தெரியும், நான் பார்த்துகிறேன். இப்ப வீட்டுல அம்மா தேடுவாங்க, நீ கிளம்பு, நாளைக்கு ஞாயிற்று கிழமை, விடுமுறை, நாளைக்கு வா நீ, அப்ப பாத்துக்கலாம் என்றாள்.

Leave a Comment