This story is part of the பேட்சுளர் ரூம் புதுமண ஜோடி series
பேச்சுலர் ரூம் 19
எனக்கே இதை சொல்லி ஆரம்பிக்க ஒரு மாதிரி இருக்கிறது. உங்க வீட்டு பிள்ளையா நினைத்து மன்னித்து விடுங்கள்.
நீண்ட இடைவெளிக்கு மன்றாடி மன்னிப்பு கேட்கிறேன்.
நேராக கதைக்கு போவோம்..
(முன்கதை)
யாழினிக்கு அருண் மேல ஒரு கண்ணு. அருண் அவ பெட்ரூம்ல அவ முன்னாடியே பல்லவிய செஞ்சத பார்த்ததுல இருந்து. அருண் தூக்கத்துல அவ பேர ஒலருணத வெச்சு அவனுக்கும் அவ மேல ஆசை இருக்குனு தெரிஞ்சுபோச்சு. பல்லவிக்கு ஒரே ஒரு குறிக்கோள் தான். யாழினியும் பேட்சுளர் ரூம்ல ஒரு ஆளாகணும். அதுக்கு அவ என்ன வேணுமோ அதை கரக்டா செய்யுரா. ஆமா இந்த காமினி என்ன ஆனா? யாழினி அம்மாக்கு வேற அருண் மேல சந்தேகம் வந்துடுச்சு…
இனி…
(அனைவரும் கோயிலில் இருந்து வீட்டுக்கு நடந்தது சென்றனர்)
யாழினி அம்மா அருண் செருப்பை வைத்து அவனை கண்டு புடித்துவிட்டாள். அருணை மொரைத்து பார்த்தாள்)
அருண்: என்னங்க மொரைக்குற மாறி இருக்கு?
யாழினி அம்மா: ச்ச அப்டிலாம் இல்ல பா..
அருண்; என் பேரு அருண். கிஷோர் ப்ரெண்ட்.
யாழினி அம்மா: தெரியும் பா. யாழினி காலைல இருந்து உன்ன பத்திதான் பேசிட்டு இருந்தா
அருண்: (தூக்கி வாரி போட்டது) ஐயோ…
யாழினி அம்மா: நல்ல படியா தான் பா சொன்னா. அண்ணன் மாதிரினு சொன்னா..
யாழினி: என்னம்மா ரெண்டு பேரும் பேசிட்டு வரிங்க..
யாழினி அம்மா: ஒண்ணுமில்ல மா. சும்மா அருண் கிட்ட பேசிட்டு இருந்தேன்.
யாழினி: அண்ணா நீங்க பல்லவி எல்லாம் சென்னைல எங்க இருக்கீங்க? அவர் (கிஷோர்) வீட்டு பக்கமா?
அருண்: அது… அது… ஒரே அப்பார்ட்மெண்ட் ல தான் இருக்கோம் யாழினி. இப்போ தனி வீடு பாக்கணும் உங்களுக்கு.
யாழினி: அதே அப்பார்ட்மெண்ட் லயே பாருங்கண்ணா. எல்லாரும் ஒண்ணா இருக்கலாம்…
அருண்: (மனதிற்குள்) ஐயோ இவ வேற விஷயம் தெரியாம பேசிட்டு இருக்காளே… எல்லாரும் ஒரே ரூம்ல தான் எல்லாம் பண்ண பொறோம்னு சொல்லவா முடியும்.
யாழினி: என்ன அண்ணா யோசிக்கிரீங்க?
அருண்: சரி தங்கச்சி. அங்கேயே பார்திருவோம்…
யாழினி அம்மா: தனி வீடு பாருங்க. அப்பார்ட்மெண்ட் எல்லாம் நமக்கு செட் ஆகாது.
அருண்: சரிங்க..
யாழினி முகம் வாடியது… அருண் அதை கவனித்தான். அவள் அம்மா அந்த பக்கம் போனதும் அவகிட்ட தனியா பேசினான்
அருண்: செல்லம்…
யாழினி: சொல்லுங்கண்ணா..
அருண்: கவல படாத. உங்க அம்மா கெடக்குறாங்க. உனக்கும் கிஷோருக்கும் அதே அப்பார்ட்மெண்ட் ல வீடு பாத்துரோம். ஹாப்பியா?
யாழினி: (முகம் வெக்கத்தில் சிவந்தது) தாங்க்ஸ் அண்ணா…
அருண்: உனக்கு எங்கள அவ்ளோ புடிச்சிருக்கா?
யாழினி: உன்ன தான்டா ரொம்ப புடிக்கும். (முணுமுணுத்தாள்)
அருண் : என்ன யாழினி?
யாழினி: நீங்க.. பல்லவி.. ஹரிணி.. அப்புறம்.. சுந்தர் அண்ணா.. எல்லாருமே சூப்பர்
(பேசிக்கொண்டு இருக்க ஹரிணி வந்தாள்)
ஹரிணி: என்ன ரெண்டு பேரும் எதோ பேசிட்டே வரீங்க?
அருண் : அது ஒண்ணுமில்ல ஹரிணி
ஹரிணி: ஒண்ணுமில்லயா? பல்லவி நைட் நடந்தது எல்லாம் சொல்லிட்டா..
யாழினி முகம் வெக்கத்தில் சிவந்தது. (என்ன இவங்க எல்லாரும் ஒளிவு மறைவு இல்லாம எல்லாமே பேசிக்குவாங்க போல. நாம எப்போ அப்படி இருக்க போறோம்?) (அவளுக்கு உள்ளேயே பேசிக்கொண்டாள்)
ஹரிணி: என்ன யாழினி? என்ன பண்ணாங்க ரெண்டு பேரும்?
அருண்: ஏய். யாழினி கிட்டயா இதெல்லாம் கேப்ப?
ஹரிணி: சும்மா இருடா. இன்னும் கொஞ்ச நாள்ல கல்யாணம்.. இதெல்லாம் தெரிஞ்சுக்க வேண்டாம்?
யாழினி மனதிற்குள்: (இந்த சென்னை பொண்ணுங்களுக்கு மரியாதையா பேசவே தெரியாது போல. பல்லவி அவ புறுஷன வாடா போடாநு சொல்றா. இந்த ஹரிணி பல்லவி புறுஷனையே வாடா போடாநு சொல்றா)
ஹரிணி: யாழினி…
யாழினி: ச்சி போ ஹரிணி. அது எப்டி ஓபனா சொல்றது?
ஹரிணி: உன் பெட்ல ரெண்டு பேரும் ஓபனா இருக்கும்போது நீ எதும் சொல்லல?
யாழினி: ச்சீ… அண்ணா தான். நான் இருக்கிறது கூட கண்டுக்காம அம்மணக்குண்டியா இருந்தாரு…
அருண்: சாரி யாழினி..
யாழினி: ஐயோ அண்ணா.. நான் அப்படி சொல்லல? நீங்க தப்பா புரிஞ்சுகுட்டீங்க..
ஹரிணி: அப்போ அவனையே பாத்துட்டு இருந்திருக்க?
யாழினி: (முகம் சிவக்க) அது…
ஹரிணி : டேய் அருண். நீ கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையா இரு. இந்த ஒரு பொண்ணு உன்மேல கண்ணு வெச்சுறுச்சு…
அருண்: ச்சீ. யாழினி என் தங்கச்சி மாதிரி..
யாழினி மனதிற்குள்: (காலைல தான் தூக்கத்துல என் சூத்து பத்தி ஒலரிட்டு இருந்த. இப்போ தங்கச்சி நு சொல்ற. இந்த ஆம்பளைங்கலே இப்படித்தான் போல)
யாழினி: ஆமா ஹரிணி. மை ஸ்வீட் அண்ணா…(அருண் கையை கட்டி கொண்டாள்)
அருண்: சரி சரி. கொஞ்சம் தள்ளியே நடந்துவா. அப்பவே உங்கம்மா என்ன மொரைச்சாங்க..
வீட்டிற்கு வந்தனர். (ஹரிணி பல்லவி அருண் மூவரும் ஒரு பெட்டில் அமர்ந்து பேசினர்)
ஹரிணி: சூப்பர் பல்லவி. யாழினி இப்பவே பாதி மாரிட்டா..
அருண்: பாதியா? கிட்ட தட்ட நம்ம கேங் தான் அவ?
பல்லவி: எப்டி டா சொல்ற?
அருண்: நேத்து நீ தூங்குனதும் நீனு நெனச்சு தெரியாம அவ முலைல கைவெச்சிட்டென். ஆனா அவ எதுமே சொல்ல..
பல்லவி: அடப்பாவி. அவ கிஷோர் பொண்டாட்டி டா. ஃபர்ஸ்ட் நைட் வரைக்குமாச்சும் விட்டு வைடா.
ஹரிணி: ஆமா ஆமா. அவளும் இவன் மேல ரொம்ப தான் ஒரசுறா..
பல்லவி: சின்ன பொண்ணுடா. கொஞ்சம் அளவா வெச்சுக்க.
யாழினி: யார பத்தி பேசிட்டு இருக்கீங்க? (திடீரென்று உள்ளே வந்தாள்)
பல்லவி: யாரும் இல்லையே
யாழினி: (அவளும் பெட்டில் அமர்ந்தாள்) எதோ சின்ன பொண்ணுனு சொன்னா மாதிரி இருந்துச்சு
அருண்: அது… அது வந்து… பக்கத்து வீட்டு பொண்ணு… பேரு பொண்ணி
யாழினி: பொண்ணிய உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்?
அருண்: அது வேற மேட்டர் விடு யாழினி..
யாழினி: எல்லா மேட்டரும் எனக்கு தெரியும்(பாகம் 15 – பொன்னி அருண் கதை). பொண்ணியும் நானும் சின்ன வயசுல இருந்து ஃப்ரெண்ட்ஸ்.
அருண்: அப்போ எல்லாம் சொல்லிட்டாளா?
யாழினி: அண்ணா. நீங்க ரொம்ப மோசம் அண்ணா.
ஹரிணி: அவன் அப்படித்தான் யாழினி. வெக்கமே இல்ல இவனுக்கு.
பல்லவி: யாழு… எனக்கு ஒன்னு தோணுது. இப்போ உனக்கு ஒரு முக்கியமான கிளாஸ் எடுக்கலாம்நு இருக்கேன்.
யாழினி: என்ன கிளாஸ்?
பல்லவி: அதுக்கு முதல்ல இவன் டிரஸ் கலட்டனும்.
அருண் : ஹெய். என்ன இது?
பல்லவி: கலட்டுடா… என்னமோ நாங்க அத பாக்காத மாறி சீன் போடுற..
அருண்: ஹே… யாழினி எல்லாம் இருக்கா…
ஹரிணி: உனக்கு எதும் பிரச்சினையா யாழினி?
யாழினி: (முகம் சிவக்க) எனக்கு எந்த பிரச்சனயும் இல்லையே…
பல்லவி: அவளே சொல்லிட்டா கலட்டு…
அருண்: ஹே. வேண்டாம்டி
ஹரிணி: கழட்டு கழட்டு
(எழுந்தான். சட்டையை கழட்டி, தயங்கி தயங்கி பேண்ட கழட்டினான். அருண் ஜட்டியுடன் நிக்க பல்லவி, ஹரிணி, யாழினி மூணு பேரும் அவனை சுற்றி உக்காந்து அவனையே பார்த்தனர்)
பல்லவி: என்ன யாழினி பாத்துட்டே இருக்க… கலட்டிவிடு போ
யாழினி: நானா?
ஹரிணி: அதான். அவன் பொண்டாட்டியே பெர்மிஷன் குடுத்துட்டாளே. போ போ
யாழினி: சீரியஸாவா சொல்றீங்க?
ஹரிணி: இதுக்கெல்லாம் வெக்கப்பட்டா நாளைக்கு கல்யாணம் பண்ணி ரொம்ப கஷ்டம்..
யாழினி: சரி சரி…
(யாழினி பக்கத்தில் போய் அவன் ஜட்டியில் கை வைத்தாள்)
யாழினி: என்ன மன்னிசிருங்கண்ணா… (சட்டென்று அவன் ஜட்டியை கீழே இறக்கினாள். அவன் பாதி விறைத்த சுன்னி அவள் கண்முன் ஆடியது)
ஹரிணி: சூப்பர் யாழினி. நீ முதல் டெஸ்ட்ல பாஸ் ஆய்ட்ட.
யாழினி: தேங்க்ஸ்..
அருண் : என்னடி நடக்குது இங்க? என்ன அவுத்து நிக்க வெச்சு மூணு பேரும் என்னடி பண்றீங்க?
பல்லவி: புதுசா கல்யாணம் ஆகப்பொற பொண்ணு.. நாம தான பக்குவமா எல்லாம் சொல்லி கொடுக்கணும்?
அருண் : அதுக்கு என்ன சோகேஸ் போம்ம மாறி யூஸ் பண்ணுவீங்களா?
ஹரிணி: அவன் என்ன கேட்கிறான்நு எனக்கு புரிஞ்சுபோச்சு
அருண்: அப்போ பண்ணு
(ஹரிணி அவள் முந்தானையை விளக்கினாள்)
யாழினி: ஹே.. என்ன பண்றீங்க?
ஹரிணி: அவன் பாவம்ல. அவன மட்டும் அவுத்துட்டு நிக்குறான்.
பல்லவி: கவலை படாதே. உன்ன கழட்ட சொல்ல மாட்டோம்.
(ஹரிணி பல்லவி ரெண்டு பேரும் சேலை பாவடையை கழட்டி ஜட்டி பிராவில் உக்கர்ந்தனர்)
அருண்: இதெல்லாம் போங்கு. நான் மட்டும் ஒன்னும் போடாம நிக்குறேன். நீங்க ப்ரா ஜட்டி போட்டிருக்கீங்க?
பல்லவி: டேய் சும்மா இருடா… (அவன் சுண்ணியை கையில் பிடித்தாள்) நல்லா பாத்துக்கோ யாழினி.. இப்போ இவன் சுன்னி பாதி தான் வளந்து இருக்கு. இப்போ நம்ம கொட்டைய நீவி விடனும். (அவன் சுன்னி பெருசானது). பெருசாகுதா?
யாழினி: ஆமாடி. நல்லாவே தெரியுது..
ஹரிணி: நீயே தொட்டு பார்த்தா தான் தெரியும்.
பல்லவி: சும்மா இருடி. இப்போ அப்படியே இந்த தோல பின்னாடி இழுத்தா மொட்டு தெரியும். இங்க பாரு தண்ணி வடியுது
ஹரிணி: தண்ணி வடிஞ்சா அவனுக்கு மூடு ஆயிருச்சு நு அர்த்தம்
யாழினி: ஓ..
பல்லவி: என்னடா கறக்டா?
அருண்: மூணு பொட்ட புள்ளைங்க என் சுன்னிய வெச்சு ஆராய்ச்சி பண்ணுவாங்கநு நான் கணவுல கூட நினைக்கல.
யாழினி: நீங்க மன்மதராசா அண்ணா..
ஹரிணி: ரொம்ப தான் மா இவன புகழ்ற..
யாழினி: ஏன்? எங்கண்ணனுக்கு என்ன கொரைச்சல்?
ஹரிணி: அப்போ அவன் சுன்னிய கைல புடி.. நம்புறேன்.
(யாழினி வாயடைத்து போனாள்)
ஹரிணி: அப்படி வா வழிக்கு…
பல்லவி: அவ கிட்ட போய் போட்டி போடுற? சின்ன பொண்ணு அவ..
யாழினி: சரி நான் புடிக்குறேன்.
(யாழினி பக்கத்தில் வந்து அவன் சுண்ணியை கையில் பிடித்தாள். சுன்னி துடித்தது)
யாழினி: என்ன அண்ணா இப்படி துடிக்குது?
அருண்: அது…
(டக்கென்று யாரோ கதவை திறந்தனர். நாலு பேருக்கும் தூக்கிவாரி போட்டது. உள்ள வந்தது பொன்னி. யாழினி அருண் சுண்ணியை கையில் பிடித்து இருப்பதை பார்த்து அதிர்ந்து போனாள்)
பொன்னி: ஹே யாழு. என்னடி பண்ற?
யாழினி: நீ நெனைக்குற மாறி எல்லாம் இல்ல. நீ உள்ள வந்து கதவை சாத்துடி. வேற யாரும் வர போரங்க…
பொன்னி: இந்த புள்ளையும் பால் குடிக்குமாநு நெனச்சேன்.
அருண்: என்ன பொன்னி. எப்பவுமே கதவ தட்டிட்டு உள்ள வர பழக்கமே இல்லையா?
பொன்னி: அது இருக்கட்டும். இப்படி டிரஸ் இல்லாம இருக்கும்போது கதவ தாள் போடணும்னு உங்களுக்கு தெரியாதா?
ஹரிணி: அது இவள சொல்லணும். (யாழினி தலையில் கொட்டினாள்)
யாழினி: சாரி. நான் தான் தாள் போடாம வந்துட்டேன்.
ஹரிணி: என் பேரு ஹரிணி. இவ பேரு பல்லவி. இவனுக்கு அறிமுகம் தேவை இருக்கதுனு நினைக்கிறேன்
பொன்னி: ஹாஹா சரி தான். இவங்க தான் நீங்க சொன்ன பொண்டாட்டின்களா?
(பாகம் 15 ல அருண் பொன்னி சந்திக்கும்போது சொல்லியிருப்பான்)
யாழினி: ஹே. என்ன செக்காத…
பொன்னி: நீ தான் அவரோடாத கைல புடிச்சிருக்க…
யாழினி: இவரு எனக்கு அண்ணன் மாதிரி
பொன்னி: எனக்கு தெரிஞ்சு யாரும் அண்ணன் சுன்னிய கைல புடிச்சு விளையாட மாட்டாங்க
யாழினி: பொன்னி…
பொன்னி: சரி இங்க என்ன நடக்குது? என்னையும் சேர்த்துகோங்க
பல்லவி: பாரு அருண். உனக்கு இன்னொரு கன்னி பொண்ணு தானா தேடி வருது…
யாழினி: யாரு? இவளா? இதோட நாலு பேரை லவ் பண்ணி இருக்கா.
பொன்னி: மூணு தான் டி.
யாழினி: அப்போ அந்த மேஸ்த்திரி பையன் ராஜேஷ்?
பொன்னி: அவன் கூட எல்லாம் இன்னும் ஒன்னும் நடக்கல… (கன்னம் சிவந்தது)
ஹரிணி: அடிப்பாவி…
பல்லவி: அப்போ இங்க இருக்குற ஒரே கன்னி பொண்ணு யாழினி தான்.
யாழினி: பல்லவி… என்ன ரொம்ப புகழாத.
ஹரிணி: சரி சரி. பாடத்தை கவனி.
பல்லவி: இப்போ அவன் தோலை நல்லா பின்னாடி இழு யாழினி.
யாழினி: (பின்னாடி இழுத்தாள்) பாக்கவே அழகா இருக்கே.
பல்லவி: யாழு… அது என் புருஷன்.
யாழினி: (டக்கென்று கையை எடுத்தாள்)
பல்லவி: ஹாஹா. சும்மா சொன்னேன். பயந்துட்டியா?
ஹரிணி: பாவம் புள்ள.. எப்டி மூச்சு வாங்குது பாரு. (அவள் நெஞ்சை தேச்சு) ஒன்னு இல்ல.. ஒன்னு இல்ல..
(அப்போது அப்படியே யாழினி முலையை அமுக்கி பார்த்தாள் ஹரிணி)
ஹரிணி: உன் மாரு சூப்பரா இருக்குடி.. கிராமத்து கட்டைநா கிராமத்து கட்டைதான்…
யாழினி: போதும் பிளீஸ்… (மூட் ஆகிவிட்டாள்)
ஹரிணி: சரி சரி…
யாழினி: (சுண்ணியை முன்னும் பின்னுமாக ஆட்டினாள்) நல்லா இருக்கா அண்ணா?
அருண்: சோர்கத்துல மேதக்குற மாறி இருக்கு. (இன்னும் பெறுசானது)
யாழினி: ரெண்டு கை வெச்சு படிக்கலாம் போல. அவ்ளோ பெருசு இருக்கு.
அருண்: சொல்லிகிட்டே இருக்கியே…
(பொன்னி எழுந்து அவன் பக்கத்தில் அமர்ந்து ஒரு கையை அவன் சுன்னியில் வைத்தாள்)
யாழினி: ஹேய்…
பொன்னி: எனக்கும் ஆசை இருக்காதா…
யாழினி: நீ இதுக்கு முன்னாடி பார்த்ததே இல்லாத மாறி பேசுற…
பொன்னி: நான் பார்த்ததுலயே இது ரெண்டாவது பெருசு இதுதான்.
யாழினி: ச்சீ.. அப்போ முதல் யாரு?
பொன்னி: ச்சீ நு சொல்லிட்டு இப்படி வழிஞ்சுட்டு வந்து கேக்குற..
யாழினி: செரி சொல்லாத. எனக்கு என்ன வந்துச்சு…
(பொன்னி வேகமாக ஆட்டினாள்)
யாழினி: ஏய்.. பொறுமையா பண்ணுடி.
பொன்னி: நீ நவுந்து போ. உனக்கு வித்தையே தெரில. (அவளை தள்ளி விட்டு அவன் சுண்ணியை வாயில் போட்டுக்கொண்டாள்)
யாழினி: ச்சீ கருமம். அவர் ஒண்ணுக்கு போற எடத்துல வாயெல்லாம் வெக்குற..
(பொன்னி வேகமாக ஊம்பினாள்)
பல்லவி: அதுக்கு தான் அவ வாய் வெக்குறா…
யாழினி: ஐயோ கருமம்.. நீங்கல்லாம் ரொம்ப மோசம்.
அருண்: போதும் போதும் நிறுத்து…(அவள் தலையை எடுத்து விட்டாள்)
பொன்னி: ஏன் மாமா? புடிக்கலயா?
அருண்: மாமாவா? செரி அதை விடு.. நீயே எல்லாம் பண்ணிட்டா யாழினி எப்டி கத்துக்குவா?
ஹரிணி: பொறுக்கி.. அதுக்குள்ள யாழினி ஊம்ப வெக்களாம்னு பாக்கிரியா…
யாழினி: (முகம் சிவந்தது)
பல்லவி: ஏய் எதுக்கு அவசர படுறிங்க?
ஹரிணி: ஆமா ஆமா.. நாளைக்கு இவ புருஷன் கிஷோர் இவளுக்கு கிஸ்ஸடிச்சா அருண் சுன்னி வாசம் தான் அடிக்கும். ஹாஹாஹா…
(யாழினி கண்ணில் தண்ணி தேங்கியது. அனைவரின் முகமும் மாறியது)
பல்லவி: அவ அப்படி சொல்லல யாழு…
(யாழினி அழுதுகொண்டே எந்திருச்சு வெளியே சென்றாள்)
பல்லவி: ஐயோ… வாய வெச்சுட்டு சும்மா இருக்க மாட்டியா?
ஹரிணி: அவ சீரியஸ்ஸா எடுத்துப்பானு நினைக்கல பல்லவி.
பல்லவி: பொன்னி நீ போ. போய் அவள சமாதான படுத்து. நீ மட்டும் தான் டிரஸ் ஒழுங்கா போட்டிருக்க…
பொன்னி: கொஞ்ச நேரம் பிளீஸ்..
ஹரிணி: ஹேய்… அவ எதாச்சும் பண்ணிக்க போரா. போ…
(பொன்னி சலித்துக்கொண்டு போனாள்)
பல்லவி: எல்லாம் சரியா போகுதுனு நெனச்சேன். இப்படி ஆயிடுச்சே.
ஹரிணி: எல்லாம் இந்த பொன்னி பண்ணது.
பல்லவி: உன் மேல தான் தப்பு.. உன்ன யாரு கிஷோர் எல்லாம் உள்ள இழுக்க சொன்னா?
ஹரிணி: கிஷோர் பேர் சொன்னா என்ன?
பல்லவி: கிஷோர் பேர் சொன்னதும் அவளுக்கு குற்ற உணர்ச்சி வந்துருச்சு.. அவ புருசன ஏமாத்துறோம் தோனிருக்கு. அதான் அழுதுட்டே போறா..
ஹரிணி: முதல்ல இதெல்லாம் நம்ம பிளான் பண்ணவே இல்ல. உன் தப்பு தான்.
அருண்: ஹேய்.. நீங்க ரெண்டு பேரும் உங்களுக்குள்ளேயே அடிச்சுக்காதீங்க.
ஹரிணி: நீ ஒன்னும் சொல்லாத..
(பல்லவி ஹரிணி ரெண்டு பேரும் சேலையை கட்டிகொண்டு கோவமாக வெளியே சென்றனர்)
அருண்: என்ன இது.. எப்பயும் ஒத்துமயா இருப்பாங்க.. இவங்களே சண்டை பொட்டுக்கிராங்க. இதுல என்னை அப்படியே விட்டுட்டு போய்ட்டாங்க. இந்த பொண்ணுங்கள புரிஞ்சுக்கவே முடியல..
(அப்போது பொன்னி உள்ளே வந்து கதவை தாளிட்டாள்)
பொன்னி: என்ன மாமா விட்டுட்டு போய்ட்டாங்களா…
(அவன் சுண்ணியை பார்த்து சிரித்தாள்)
(- தொடரும் -)
*
பிரிந்து சென்ற பேட்சுளர் ரூம் குடும்பம் எப்படி சேர்கிறது என்று அடுத்த பாகத்தில் பார்க்கலாம்…
உங்கள் கருத்துகளை @TamilCucky (Daddy) என்ற twitter பக்கத்துக்கு அனுப்பலாம். கமெண்டில் நீங்க சொல்லும் ஒவ்வொரு கருத்துக்களையும் படிக்கிறேன். உங்களுக்கு இந்த கதாப்பாத்திரம் இப்படி இருக்க வேண்டும், இப்படி செய்ய வேண்டும்.. இப்படி செய்ய கூடாது என்று எந்த கருத்து இருந்தாலும் பதிவிடலாம். அதுவே என்னை கதை எழுத ஊக்குவிக்கிறது. உங்கள் சேவை இந்த மண்ணுக்கு தேவை…
நன்றி வணக்கம்..