இது ஒரு பெண்ணின் பார்வையில் இருந்து எழுதப்பட்ட கதை.
என் பெயர் கார்த்திகா, வயது 37 ஆகிறது. எம்பிஏ வரை படித்து இருக்கிறேன். நல்ல அலுவலகத்தில் வேலையில் இருந்தேன். ஆனால் கல்யாணத்துக்கு பின்னல் அந்த வேலையை விட நேரிட்டது.
அதன் பின்னர் இரண்டு குழந்தைகள். ஒரு ஆன் ஒரு பெண்…கணவர் கொஞ்சம் பாசம் ஆனவர். பெரிதாக கோவப்பட மாட்டார் என்னை புரிந்துகொள்ளவும் செய்வார். அதனால் வாழ்கை 37 வயது வரை பிரச்சனை ஏதும் இல்லாமல் சென்றது.
என் கணவர் பெரிய நிறுவனத்தில் ஒரு நல்ல வேலையில் இருந்தார். அவருக்கு என்னை விட ஒரு 4 வயது தான் அதிகம். பார்க்க அழகாக இருப்பார்..எப்போதும் கிளீன் சேவ் மற்றும் மிடுக்கான உடை அணிவார். பார்க்கவும் வசீகரமாக இருப்பார்…அலுவலகத்தில் 41 வயதிலும் அவருக்கு பெண் விசிறிகள் உண்டு. அதை என்னிடம் பெருமையாகவும் சொல்லிக்கொண்டு இருப்பார். அவர் வேலையிலும் கெட்டிக்காரர்..குறைந்த வயதிலேயே ஒரு நல்ல நிலையில் இருந்தார். வாழ்கை எங்களுக்கு ரொம்பவே சந்தோசமாக இருந்தது.
ஆனால் சந்தோஷம் எப்போதும் நிலைப்பதில்லை என்பதை போல..சில நாட்களாக எங்கள் வீட்டில் என்கணவர் அமைதியாகவே இருந்தார்.
நான் என்னவென்று கேட்டதற்கு அவர் ஒன்றும் இல்லை வேலைப்பளு என்று மழுப்பினார். ஆனால் எனக்கு நன்கு தெரியும் இத்தனை வருடத்தில் அவர் ஒருநாள் கூட வேலை பளுவை வீட்டில் காட்டியது இல்லை. இந்தமுறை அது வினோதமாக இருந்தது.
நானும் பலநாள் கேட்டும் சரியாக பதில் இல்லையே என்று விட்டு விட்டேன்.
அப்படியிருக்க ஒருநாள் வீட்டுக்கு குடித்துவிட்டு வந்தார். அவருக்கு கெட்ட பழக்கம்ம் என்பது கிடையாது. அன்று குடித்துவிட்டு வர எனக்கோ ஒரே பயம்..என்ன ஆச்சு இவருக்கு என்று.
குடி போதையில் இருந்த அவரை நிதான படுத்தி அமரவைத்து தண்ணீர் கொடுத்தேன்.
:
நான் ::: என்னங்க ஆச்சு ஏன் இப்படி குடிச்சிட்டு வந்துருக்கீங்க…
:
கணவன் ::: என் கண்ணம்மா நா என்ன பண்ணுவேன்… என்று அழுக துவங்கினார்.
:
எனக்கு என்ன செய்வது என்று புரியவில்லை..ஏன் அழுகுறாரு என்று தெரியாமல் அவரை என் நெஞ்சோடு கட்டி அணைத்து தேற்றினேன்.
அவர் மெல்ல மெல்ல அமைதியாக…அருகே அமர்ந்து என்னனு சொல்லுங்க அப்போ தானே எனக்கு புரியும்.
:
கணவர் ::: என்னனு சொல்லுறது கார்த்திகை..ஒரு பெரிய தப்பு நடந்துருச்சி
:
நான் ::: என்ன ஆச்சு சொல்லுங்க.
:
கணவன் ::: இதற்கு முன்னால எனக்கு மேனேஜர் ஆகா இருந்தார் அல்லவா ஒருத்தர்..
:
நான் ::: அந்த சுரேஷ் சார் தானே..
:
கணவர் ::: ஆமா அவரு தான். அவரு சில பைல்ஸ் கிளியர் பண்ண சொல்லிருந்தாரு. அவரு இருந்தப்போ.
:
நான் ::: சரி அதுக்கென்ன…
:
கணவன் ::: அதுல பல கோடி ருபாய் கணக்குல வரல. நான் அதை அப்போவே அவருகிட்ட கேட்டேன். அவரு எல்லாம் நா மேலிடத்துல பேசிட்டேன்..நீ கிளியர் பண்ணி விடுன்னு சொன்னாரு.
:
நான் ::: சரி…
:
கணவர் ::: நானும் பண்ணி விட்டேன். அவன் கொஞ்ச நாள் முன்னால வேலைய விட்டு நின்னுட்டான் ..இப்போ இருக்குற புது மேனேஜர் அதை நோண்டி எடுத்துட்டான்.
இப்போ என்னை தான் மொத்த கணக்கும் கையாடல் பண்ணிட்டேன்னு சொல்லுறான்.
:
நான் ::: அந்த சுரேஷ் சார் தான் சொன்னாருன்னு சொல்ல வேண்டிய தானே.
:
கணவர் ::: அதுக்கு சாட்சி இல்லடி. நா தான் கையெழுத்து போட்ருக்கேன். இப்போ இருக்கறவன் வேற ஒரு சின்ன பையன். அவன் கிட்ட அசிங்க பட்டு நிக்குறப்போ என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல.
:
நான் ::: சரி கொஞ்சம் அமைதியா இருங்க யோசிப்போம்.
:
கணவர் ::: நா யோசிச்சிட்டேண்டி என்னவெல்லாமோ முயற்சி பண்ணிட்டேன். கடைசியில ஜெயிலுக்கு தான் போவேன் போல…
என்னால் அன்று அவருக்கு ஆறுதல் தான் சொல்ல முடிந்ததே தவிர வேறு ஏதும் செய்ய முடியவில்லை. மேலும் அவர் அலுவலக வேலையில் நான் என்ன செய்ய தான் முடியும்.
நாட்கள் செல்ல செல்ல அவர் மேலும் பலவீனம் ஆனார் தினமும் குடி, வீட்டில் குழந்தைகளை சரியாக கவனிக்க முடியவில்லை. என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நான் இருக்க…ஒருநாள் நானே அவர் அலுவலகத்துக்கு சென்றேன்.
அங்கே அவரின் மேனேஜர் பார்க்க கேட்டு காத்திருந்தேன்.
ஒரு அரைமணி நேரம் கழித்து என்னை உள்ளே அழைத்தான்.
உள்ளே சென்ற நான்…
:
நான் ::: ஹலோ சார்…
:
அவன் ::: ஹெலோ..உக்காருங்க…
அவன் சின்ன பையனாக தான் தெரிந்தான்..வயது ஒரு 27-28 தான் இருக்க வேண்டும். எப்படி இந்த சின்ன வயதில் இவ்வளவு பெரிய பதவி என்று எனக்கு அப்போது புரியவில்லை.
:
அவன் ::: சொல்லுங்க மேடம்…என்ன விஷயம்.
:
நான் ::: நா உங்க எம்பிளாயி ப்ரியதர்ஷன் மனைவி..
:
அவன் ::: சொன்னாங்க…நா என்ன ஹெல்ப் பண்ணனும் சொல்லுங்க.
:
நான் ::: இல்லங்க சார்…என்ன பிரெச்சனைனு உங்களுக்கே தெரியும். அவரு அப்படி பட்ட ஆளு இல்லை.
:
அவன் ::: இங்க பாருங்க மேடம்…அவரு நல்லவருனு தான் எல்லாரும் சொல்ராங்க. ஆனா நமக்கு தேவை ஒரு ஆதாரம். அது இல்லாம ஏதும் பண்ண முடியாது.
:
நான் ::: சார் கொஞ்சம் புரிஞ்சுக்கோங்க. வீட்டுல ரொம்ப பிரெச்சனை. இதனால வீட்டுல நிம்மதியே போயிடுச்சி.
:
அவன் ::: மேடம் சொல்றேன்னு தப்பா எடுத்துக்காதீங்க. உங்க வீட்டுல நடக்குற பெர்சனல் எல்லாம் எனக்கு தேவை இல்லாத விஷயம். உங்க கணவர் ஒழுங்கா வேலை பாத்து இருந்தா இப்போ இந்த நிலமைல இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. நீங்க கிளம்பலாம்…
அவன் அப்படி மூஞ்சியில் அடித்தாற்போல பேச எனக்கு அசிங்கமாக ஆனது. அங்கிருந்து ஏதும் சொல்லாமல் எழுந்து வந்து விட்டேன்.
என்னிடம் யாரும் அவ்வளவு காட்டமாக பேசியது இல்லை. ஏதும் சொல்லாமல் வீட்டுக்கு வந்தேன். அன்று சாயங்காலம் வீட்டுல நான் இருந்தப்போ என் கணவர் வந்தார் கூடவே அந்த மனஜரும் வந்தான்.
என் கணவன் அவரை அழைத்து உள்ளே வந்தார்…எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
:
கணவர் ::: கார்த்திகா சாருக்கு குடிக்க எதுனா எடுத்துவா…
:
நானும் உள்ளே சென்று சூடாக டீயை போட்டேன்.
எடுத்து சென்று கொடுத்தேன்.
:
கொடுத்துவிட்டு நான் குழந்தைகளை கூட்டிக்கொண்டு உள்ளே படுக்கும் அறைக்கு வந்துவிட்டேன். ஒரு 45 நிமிடம் இருக்கும்…அவர்கள் ஏதோ பேசிக்கொண்டு இருந்தார்கள்.
:
பின்னர் என் கணவர் நான் இருந்த அறையின் கதவை திறந்தார்…அவர் முகத்தில் ஏதோ தயக்கம்.
:
கணவர் ::: கார்த்திகா…கொஞ்சம் வெளியவா …பிள்ளைங்க உள்ளேயே இருக்கட்டும்.
:
நானும் எழுந்து வெளியே வந்தேன். என் கணவர் என்னை அழைத்துச்சென்று அந்த மேனேஜர் இருந்த இடத்தில அருகே அமர வைத்து அவரும் அமர்ந்தார்.
:
கணவர் ::: இந்த விசயத்துல இருந்து நாம வெளிய வரதுக்கு சார் ஒரு வழியிருக்குனு சொல்லுறாரு.
:
நான் ::: அப்பாடா…நா கூட இன்னைக்கு நீங்க பேசுனதை நினைச்சி ரொம்ப பயந்துட்டேன் சார்…என்னனு சொல்லுங்க. அவரு கண்டிப்பா பண்ணுவாரு.
:
அவன் ::: அவரு பண்ணுவாரு மேடம்..நீங்க சம்மதிக்கணுமே…
:
நான் ::: சொல்லுங்க சார்..கண்டிப்பா பண்ணுறேன்.
:
அவன் ::: முதல்ல சார்னு கூப்பிடுறத நிறுத்துங்க. விக்ரம்னு கூப்பிடுங்க.
:
நான் ::: இல்ல உங்களை எப்படி பேர் சொல்லுறது. அவரோட மேனேஜர் ஆச்சே…
:
அவன் ::: சரி விடுங்க…நா விஷயத்துக்கு வரேன். உங்க கணவர் தான் இதை எல்லாம் பணியிருக்காருனு எல்லா சாட்சியும் இருக்கு. அவரு போட்ட கையெழுத்து எல்லாமே அவருக்கு எதிரா இருக்கு இப்போ. ஆனா அவரு இதையெல்லாம் பன்னிட்டு இங்க இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்ல.
:
நான் ::: அதை தான் சார் நாங்களும் சொல்றோம். எங்களுக்கு அவ்வளவு பணம் தேவை இல்லை.
:
அவன் ::: புரியுது மேடம்…ஆனா உங்க கணவருக்கு சாட்சியா யாருமே இல்லையே அதான் இப்போ பிரெச்சனை.
:
நான் ::: நீங்க தான் ஏதோ வழியிருக்குனு சொல்றீங்களே சார்…கொஞ்சம் தயவு பண்ணுங்க.
:
அவன் ::: அந்த முடிவுக்கு தான் வந்துருக்கேன்.
இப்போ உங்க கணவர் இதை பண்ணியிருக்க மாட்டார் மாறாக இதுக்கு முன்னால இருந்த மேனேஜர் தான் பண்ணியிருப்பாருனு சொல்லி நான் தான் உங்க கணவருக்கு உத்திரவாதம் குடுக்கணும். ஆனா அப்படி குடுக்குறதுனால நாலப்பின்ன இதுல எதுனா பிரெச்சனைனா நா தான் சிக்குவேன். அதாவது அந்த ஆள் சொல்றதை கேட்ட உங்க கணவர் இப்போ சிக்கியிருக்க மாதிரி.
:
நான் ::: எங்களுக்கு புரியுது சார்..ஆனா நீங்க தான் மனசு வைக்கணும்.
:
அவன் ::: மனசு மட்டும் வச்சா பத்தாது மேடம். இது ரொம்ப ரிஸ்க் ஆன மேட்டர். எனக்கு ஆதாயம் இல்லாம நா இதுல இறங்க முடியாது.
:
கணவர் ::: சாருக்கு ஒரு ஆசை..அதை நாம பண்ணினா நமக்கு ஹெல்ப் பன்றேன்னு சொல்லுறாரு.
:
நான் ::: இவளோ பெரிய ஹெல்ப் பண்ணுறாரு நாம கண்டிப்பா பண்ணலாம்ங்க. என்னனு சொல்லுங்க…
:
அவன் ::: அதை நா கேக்க விரும்பல சார்…நீங்களே உங்க மனைவி கிட்ட சொல்லுங்….
:
என் கணவர் தாயககுடன்…என்னை பார்த்தார். எனக்கு அப்போவே ஏதோ சரியில்லை என்று பட்டது. நான் அவரையே பார்க்க..
:
கணவர் ::: அது வந்து கார்த்தி…எனக்கு பதிலா சார் கூட ஒருநாள் பொண்டாட்டியா இருக்க கேக்குறாரு.
:
எனக்கு இதை கேட்டு தூக்கி வாரி போட்டது.
எனக்கு என்ன பயம் என்றால் என் கணவன் தான் இதை என்னிடம் கேட்கிறார். இவனுக்கு மானம் ரோஷம் எல்லாம் இல்லையா.
எப்படி கட்டுன பொண்டாட்டிய இப்படி வேற ஒருத்தன் கூட படுக்க சொல்லுறான் என்று நினைத்தேன். எனக்கு சில நிமிடம் சுற்றி என்ன நடக்கிறது என்றே புரியவில்லை. இதயம் படபடவென அடிக்க..உடல் எல்லாம் வியர்த்து கொட்டியது. என்னை சுற்றி என் கணவன் மற்றும் அந்த விக்ரம் பேசும் சத்தம் கேட்டது ஆனால் அது தூரத்தில் யாரோ பேசுவது போல கேட்க. நான் ஏதும் பேசாமல் இருந்தேன். என் கணவன் அப்போது என் அருகே வந்து என் கையை பிடித்தார்…
நான் அப்போது தான் சுயநினைவுக்கு வந்தேன்..அவரை பார்த்ததும் கையை உதறினேன். என்ன ஒரு கேடுகெட்ட ஜென்மம் இவன். எனக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை அழுகை அழுகையாக வந்தது…அப்படியே அமைதியாக அமர்ந்து இருந்தேன….
விக்ரம் ::: மேடம் கொஞ்சம் யோசிச்சு பாருங்க. நா இந்த சந்தர்ப்பத்தை உபஉயோகிச்சு உங்களை படுக்க கூப்டுறது தப்பு தான். ஆனா நா ஒரு ஆதாயம் இல்லாம இவளோ பெரிய ரிஸ்க் எடுக்க முடியாது. சொல்ல போனா இந்த விஷயத்துக்காக இவளோ பெரிய தொகைக்கு உத்தரவாதம் கொடுக்குறது எனக்கு தான் ரிஸ்க். நீங்க அதை புரிஞ்சுக்கணும். உங்களை பாத்ததும் எனக்கு புடிச்சு போச்சி..சார் கிட்ட பேசுனேன்..அவரும் முதல்ல கோவம் தான் பட்டாரு. ஆனா நிலைமை அவருக்கும் மெல்ல மெல்ல தான் புரிஞ்சுது.
நா உங்களை வற்புறுத்த மாட்டேன், நீங்களா விருப்ப பட்டு வந்தா உங்க கணவர் கிட்ட சொல்லி அனுப்புங்க. ஒரு வாரம் டைம் எடுத்துக்கோங்க.
என்று சொல்லிவிட்டு அவன் எழுந்து கிளம்பினான்.
என் கணவர் என் அருகே வந்தார் எனக்கு அருவருப்பாக இருந்தது. நான் கோவத்தில் அங்கிருந்து எழுந்து குழந்தைகள் இருக்கும் அறைக்கு சென்றேன்.
அன்று கதவை சாற்றி இரவு குழந்தைகள் உடனேயே தூங்கினேன்.
மறுநாள் காலை என் கணவனிடம் பேசவே இல்லை…அப்படியே இரண்டு நாட்கள் சென்றது.
மூன்றாம் நாள் மாலை…அவர் வேலை விட்டு வீட்டுக்கு வர ஹாலில் அமர்ந்து டீவி பார்த்துக்கொண்டு இருந்த நான் எழுந்து அறைக்குள் செல்ல முயன்றேன்.
அவர் என்னை தடுத்தார்.
:
கணவர் ::: இங்க பாரு கார்த்திகா நா ஒன்னும் உன்னை அவன் கூட போக சொல்லி கட்டாய படுத்தல…நா நம்ம புள்ளைங்கள நினைச்சி தான் அந்த முடிவை எடுத்தேன். நா இந்த விசயத்துல வேலை போய் ஜெயிலுக்கு போனா யாரு அந்த பசங்கள பாக்குறது.
எனக்கு என்ன அவன் இதை கேட்டப்போ காதுல தேன் வந்து பாஞ்சுதுனு நினைச்சியா. நமக்கு இருக்குற ஒரே உதவி அவன் மட்டும் தான்…ஆனா அவன் கேக்குறது என் பொண்டாட்டிய
நா என்ன பண்ணுவேன்னு தலையில அடிச்சு அழுக துவங்கினார். நான் ஏதும் சொல்லாமல் அறைக்குள் சென்று தாளிட்டு கொண்டேன். உள்ளே அமர்ந்து இரவெல்லாம் யோசித்தேன்.
மறுநாள் காலை அவர் வேலைக்கு கிளம்பிக்கொண்டு இருக்கும் வேலையில் அவர் பக்கம் சென்று.
:
நான் ::: இன்னைக்கு மதியம் அவரை நம்ம வீட்டுக்கு வர சொல்லுங்க. சாயங்காலம் புள்ளைங்கள ஸ்கூல்ல இருந்து கூட்டிட்டு வெளிய போய்ட்டு வீட்டுக்கு 7 மணிக்கு மேல வாங்க.
என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தேன்.
அவரூம் வேலைக்கு கிளம்ப…நன் குழந்தைகளை ஸ்கூல் பஸ்சில் ஏற்றி விட்டேன். எனக்கு மனதில் கோவம் மற்றும் இயலாமை. என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. என்னை இன்று மதியம் வேறு ஒருவன் அனுபவிக்க போகிறான் அதுவும் என் கணவன் சம்மதத்தோடு அது என்னை மேலும் அறிவருப்புக்கு உள்ளாகியது.
நான் குளியல் அறைக்குள் சென்று ஷவரை திறந்து விட்டு குளித்தேன். அக்குளில் இருந்த முடி மற்றும் புண்டையில் இருந்த மயிரை சிராய்த்து எடுத்தேன்.
ஒரு நைஸ் சேலையை கட்டி ஹாலில் அமர்ந்து டிவி பார்க்க துவங்கின . மணி 11 ஆனது, 12 ஆனது நேரம் ஆகா ஆக எனக்கு பயம் உடலிலெல்லாம் சிலிர்க்க துவங்கியது.
12:30 மணியளவில் டோர் பெல் அடிக்கும் சத்தம் கேட்க, பயத்துடன் எழுந்து சென்று கதவை திறந்தேன். பார்த்தால் எவனோ புக் விற்க வந்து இருந்தான். அவனை திட்டி திரத்திவிட ஒரு 10 நிமிடம் கழித்து மீண்டும் பெல் அடித்தது.
சென்று திறந்தேன்…அங்கே அவன் நின்றான். அவன் பார்க்க இந்திரன் போல இருந்தாலும் என் மனதில் அவன் மேல் கோவம் தான் இருந்தது.
நான் கதவை திறந்து அவனை உள்ளே அழைக்க. அவனும் உள்ளே வந்தான். நான் கதவை தாளிட்டேன். கையில் இருந்த ஒரு பையை கொடுத்து. இதை போட்டுட்டு வாங்க கார்த்திகா என்றான்…
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
……………தொடரும் ……………..
:::::::::::::::::::::நன்றி::::::::::::::::::::::::
வாசகர்களின் கருத்துக்கள் தான் என்னை புது புது கதைகள் எழுத ஊக்க படுத்துகிறது. இதுவரை நீங்கள் அளித்துவரும் ஆதரவுக்கும் கருத்துக்களுக்கும் நன்றி. இந்த கதையின்
கருத்துக்கள் தெரிவிக்க கீழே கமெண்ட் செய்யலாம் மேலும் பேச கீழே இருக்கும் இணையதள முகவரிக்கு தொடர்பு கொள்ளவும்