உடலும் உணர்வும் – 6 (Udalum Unarvum 6)

This story is part of the உடலும் உணர்வும் series

    வணக்கம் நான் உங்கள் குமார். என்னுடைய ஜிமெயில் அக்கௌன்ட் சஸ்பெண்ட் ஆன காரணமையால் தொடர்ந்து எழுத முடியவில்லை. மீண்டும் இந்த கணக்கில் இருந்து தொடர்கின்றேன்.

    இப்போது மீண்டும் அகிலாவுடன் …
    ” ஐ லவ் யு!” என்று அனுப்பிய குறுஞ்செய்தி அவளுக்குள் என்ன செய்தது என்று தெரியவில்லை.
    “குட் நைட்.” என்று மட்டுமே பதில் வந்தது.

    நானும் மேலும் மேலும் தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் என்று அமைதியாக விட்டு விட்டேன்.
    அடுத்த நாள் காலை கண் விழித்ததும் அகிலா இட்ட முத்தமும் அவள் மூச்சு காற்றின் உணர்வும் என்னை உருக்கியது.

    பெண்ணின் மனமும் அவள் உடலின் வெப்பபமும் முதல் முறை உணர்ந்த ஆண் எப்போதும் அதில் இருந்து மீண்டு வெளியில் வர முடியாது. அவை எல்லாம் உயிரில் கலந்த உணர்வை போல.

    பல பெண்களை ஆட்கொண்டவன் நினைவில் கூட அவனுக்கு முதன் முதலில் “ஏற்பட்ட பதட்டமும்; இட்ட முத்தமும்; கழுத்தின் வாசமும்; தொட்ட மார்பும்; அமுக்கிய மென்மையும்; கவ்விய முலையும்; கடித்த சதையும்; கட்டிய இடையும்; நாவால் வருடிய தொடையும்; பிசைந்த புட்டமும்; கீறிய முதுகும்; பின் இறுதியாய்புணர்ந்த உறுப்பின் குலைந்த வழுவழுப்பும், வாசமும்; வழிந்த வியர்வை உப்பும்; விந்து கலந்த போது உணர்ந்த சூடும்; ” என்றுமே மறவாது.

    கண்விழித்து ஜன்னலை பார்த்தால் அகிலாவின் வீட்டு ஜன்னல் வழியாக குரல் மட்டுமே கேட்டது அவள் கண்ணில் படவில்லை. நானும் கல்லூரிக்கு நேரமாக கிளம்ப தயார் ஆனேன்.

    நேரம் சரியாக 8:15 AM இருக்க நான் வேகமாக பைக் எடுத்துக்கொண்டு காலேஜ் கிளம்பினேன். அவள் வீட்டை கடக்கையில் எட்டிப்பார்த்தால் அவள் இல்லை. நேரமின்மை காரணமையால் கண்டுகொள்ளாமல் கிளம்பி விட்டேன்.

    வீதி திரும்பும் போது ஒரு சத்தம் கேட்க திரும்பி பார்த்தால் அகிலா மாடி மேல் நின்று கொண்டு கையினை காமித்தால். என்னை அறியாமல் ஒரு சந்தோஷமும் ஒரு குஷியும் எட்டி பார்க்க கையினை காமித்து விட்டு வண்டியின் வேகத்தை கூட்டினேன்.

    சரியாக 9 மணிக்கு காலேஜ் பார்க்கிங்கில் வண்டியை நிறுத்தியவுடன் மொபைல் ஒலித்தது. அகிலா அழைத்திருந்தால்.

    “என்ன சார்? ஆள் நிக்குறது கூட தெரியலையா. அவ்ளோ வேகம்.” என்றால் செல்லமாய் கோவித்து.
    “ஐயோ, இல்ல. நான் கை காமிச்சனே. நீ பாக்கலயா.” என்றேன்.

    “ஹ்ம்ம்.. பாத்தேன் பாத்தேன்.” என்று சிரித்தாள்.

    “ஓஹ், மேடம்க்கு அது பத்தல போல. உம்மா..” என்றேன்.

    “டேய்.. அரமிச்சுட்டியா. வேகமா போனியே, காலேஜ் போய் சேந்துட்டியான்னு கேட்க தான் கூப்பிட்டேன்” என்றாள்.

    “அட ச்சை, நானும் கூட வேற என்னமோன்னு நினைச்சு பதறி போய் எடுத்தேன். அதான பாத்தேன் நமக்கெல்லாம் எங்க நல்லது நடக்க போகுதுன்னு..” என்று சலித்துக்கொண்டு சிரித்தேன்.

    “அடடா.. நேத்து எல்லாம் என்ன நடந்துச்சாம்மா? ரொம்ப தான் நினைப்பு சாருக்கு..!” என்று கிண்டல் செய்தாள்.

    “நமக்கு அதெல்லாம் பத்தும்மா? உங்க அழகுக்கும், என் வயசுக்கும், நம்ம ஆசைக்கும்ம்ம்ம் ..” என்று விஷயத்தை இழுத்தேன்.

    “ஏய்! எது நம்ம ஆசை? உன் ஆசைன்னு சொல்லு. பேச்சோட பேச்சா என்னையும் கூட சேத்திக்குற.” என்று இன்னும் பேச தூண்டினாள்.

    “நான் எங்க சேர்த்துண்ண? அத விடுங்க, யார் ஆசையா இருந்த என்ன? அதான் சேர முடியலையே? ” என்று கொஞ்சோம் தீரா காம சோகத்தை சொன்னேன்.

    “இப்ப தானடா சேர்த்துன்னா?” என்றாள் மீண்டும் நக்கலாய்.
    “எங்க அது பேச்சுல்ல, நான் சொல்றது…” என்று இழுத்தேன்.

    “ஓஹ்! சார் சொல்றது எதுல?” என்று மீண்டும் உசுப்பேத்தி விட்டாள்.
    “ம்ம்ம்.. உங்க உயிர் மூச்சுல. காது கிட்ட விட்டீங்களே அதுல.” என்றேன்.
    ” டேய்! ஆரமிச்சுட்டியா..” என்றாள்.

    “அதான் ஆரமிக்குறதுக்கு முன்னாடியே முடிஞ்சிருச்சே..: என்று மீண்டும் இழுத்தேன்.

    “என்ன முடிஞ்சுருச்சு?” என்ன ஆரம்பிக்கருக்கு முன்னாடி?” என்று பேச்சிலேயே உணர்வின் உச்சம் இழுத்தாள்.
    “ம்ம்ம்… நம்ம ஆசை.” என்றேன் ஒற்றை வரியில்.
    “திருத்தும். உன் ஆசை.” என்றாள்.

    “சோ.. யார் ஆசையா இருந்த என்ன?” என்று சளித்தேன்.
    “அதெல்லாம் இல்ல உன் ஆசை.” என்றாள் பிடிவாதமாக.

    எந்த பெண் தான் அவள் ஆசைகளை வெளிப்படையாக ஆணிடம் ஒத்துக்கொள்கின்றாள் என்று எண்ணிக்கொண்டு நானும் ஒப்புக்கொண்டேன்.

    “சரி .. சரி என் ஆசை.” போதுமா தாயே என்று கீழ்ப்படிந்தேன்.
    ” சரி டா. கோவிச்சுக்காத. சரி சொல்லு கேப்போம்.” என்றாள் மொட்டையாக.

    “சொல்லுன்னா? என்னத்த சொல்ல?” என்று இன்னும் வெளிப்படையாய் பேச முயற்சித்தேன்.
    “ஹ்ம்ம்.. உன் நிறைவேறாத ஆசைய.” என்று நக்கலித்தாள்.

    “அதே நிறைவேறாதுன்னு தெரிஞ்சுருச்சு அப்புறம் எதுக்கு சொல்லிட்டு. விடுங்க” என்று மீண்டும் வாயை கிளறினேன்.

    “சரி சொல்லாத விடு. வைக்குறேன்.” என்றேன்.
    “ஏங்க! ஏங்க! கோவப்படாதீங்க. சொல்றேன்.” என்று பதறி ஆரமித்தேன்.
    “அப்படி வா வழிக்கு.” என்றாள் நகைத்துக்கொண்டு.

    “இல்ல, சொல்ல கொஞ்சோம் கூச்சமாவும் பயமாவும் இருக்கு அதான் ..” என்று இழுத்தேன்.
    “பரவலா சொல்லு ..” என்றாள்.

    “சொல்லிரவா? வெளிப்படையா சொல்லிரவா?” என்று தயங்கினேன்.
    ” டேய்ய்.. சொல்லி தொழ.” என்றாள் பொறுமை மொத்தமும் இழந்து.
    “உங்கள ரசிச்சு ரசிச்சு பொறுமையா ..” என்று மெல்லமாக ஆரமித்தேன்.

    “பொறுமையா? சைட் அடிக்கணுமா? அதான் அடிக்குறியே. இவ்ளோ தானா உன் ஆசை. நான் கூட என்னமோ நினச்சுட்டேன். சரி சரி அடிச்சுக்கோ. வைக்கவா. பாய்.” என்று கட் செய்து விட்டாள்.

    நான் மிகுந்த ஆத்திரத்துடன் திரும்ப அழைத்தேன். அவளோ சாந்த சொரூபியான குரலில்
    “ஹ்ம்ம் .. சொல்லுடா.” என்றாள்.

    “என்னங்க நீங்க? பேச பேச கட் பண்ணிடீங்க. நானே கஷ்டப்பட்டு தைரியம் வரவழைச்சு சொல்ல ஆரமிச்சா நீங்களே என்ன என்னமோ பேசி வெச்சுடீங்க. எனக்கு உங்கள .. இல்ல உன்ன ரசிச்சு ரசிச்சு அனுபவிக்கனும்ன்னு மனசு ஏங்குது. போதுமா. நான் வைக்குறேன். பாய்.” என்று கட் செய்து விட்டேன்.

    அவள் திரும்ப அழைப்பாள் என்று எதிர்ப்பார்த்தேன் கால் ஏதும் வரவில்லை. ஏதோ ஒரு நினைவில் நேரத்தை பார்க்க ஒரு நிமிடம் வாரி தூக்கி போட்டது. வகுப்பு அரமிக்கும் நேரம் தான் ஒரு மணி நேரத்துக்கு மேல் ஆகி இருந்தது.

    “ஹ்ம்ம் .. அட்டெண்டன்ஸ் போச்சா? அகிலாவும் போச்சு! அட்டெண்டன்ஸ்ம் போச்சு! சரி நம்மளும் வீட்டுக்கு போவோம்.” என்று பார்க்கிங்கில் இருந்து கிளம்பினேன்.

    வீடு வந்ததும் அப்பாவிடம் பைக் பஞ்சர் அதனால் நேரமாகிவிட்டது என்று கூறினேன். அவரும் வெளியே கிளம்பி கொண்டு இருந்தார்.

    “மதிய சாப்பாடுக்கு என்ன பண்ணுவ? நானும் வர லேட்டாகிடும்.” என்றார்.
    “நான் ஏதாவது சமாளிச்சுக்குறேன்.” என்றேன்.

    “கொஞ்சோம் இரு.” என்று அகிலாவின் காம்பௌண்டை எட்டி பார்த்தார். கதவு திறந்து இருந்தது.
    “அகிலா.. அகிலா..” என்று கூப்பிட்டார்.

    என்னவள் எதுவும் தெரியாதது போல் எட்டிப்பார்க்க என்னை கண்டுக்கொள்ளாமல் பவ்வியமாக
    “சொல்லுங்கப்பா..” என்றாள்.

    ” ஒன்னும் இல்லம்மா, அவன் ஏதோ வண்டி பஞ்சர்ன்னு திரும்ப வந்துட்டான். மதியம் சாப்பிட ஏதும் செய்யல்ல. அவன் சாப்பாடு வெச்சுருவான் கொஞ்சோம் கொளம்பு மட்டும் கொடுத்துரும்மா.” என்றார்.

    “அப்பா. ஏன் ப்பா? நீங்க போங்க நான் பாத்துக்குறேன். சாப்பாடும் வைக்க வேண்டாம் ஒன்னும் வேண்டாம். இதுக்கு போய் கூப்பிட்டு வேற சொல்லிட்டு.” என்றாள் புன்னகையுடன்.

    “சரிம்மா. நான் கிளம்புறேன். நேரமாச்சு. கொஞ்சோம் பாத்துக்கோ.” என்று கிளம்பினார்.
    “சரிப்பா.” என்று என்னை கண்டுகொள்ளாமல் வாசல் கேட் அருகே சென்று பூட்டிவிட்டு உள்ளே சென்று கதவையும் சாத்திவிட்டாள்.

    நானும் வீட்டின் உள்ளே சென்று போன் எடுத்து கோபத்துடன் அழைத்தேன் எடுக்கவே இல்லை. பலமுறை முயற்சித்து விட்டு ஜன்னல் அருகே சென்று நின்றேன். கண்ணில்பட்டால் போன் எடுக்க சொல்லலாம் என்று. அதுவும் வேலைக்கு ஆகவில்லை.

    மணி 1 தாண்டியது.. ஏன் அலைபேசி ஒலித்தது.. அகிலா அழைத்துக்கொண்டு இருந்தாள். எடுத்தேன்.
    “என்ன இவ்ளோ வாட்டி கால் பன்னிருக்க?” என்றாள் எதுவும் தெரியாதது போல்.

    “இங்க பாருங்க. எனக்கு சாப்பாடும் வேணாம் ஒன்னும் வேணாம். அத சொல்ல தான் கல் பண்ணுனேன்.

    என்னமோ உங்க பின்னாடி அலையுற மாறி அவாய்ட் பண்றீங்க. பிடிக்கலைன்னா வெளிப்படையா சொல்லிருங்க டிஸ்டர்ப் பண்ண மாட்டேன். இப்படி எல்லாம் பண்ணாதீங்க. தோணுச்சு சொன்னேன் அவ்ளோ தான். என்னமோ கேட் மூடறீங்க, கதவை லாக் பண்றீங்க என்ன நினைச்சுட்டு இருக்கீங்க?” என்று பொங்கி தள்ளினேன்.
    ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாதவள்..

    “சாப்பிடலாம் வா..” என்றாள்.
    “ஒன்னும் வேணாம்.” என்றேன்.
    மீண்டும் “வா..” என்று அதட்டினாள்.

    “சரி, கேட் ஓபன் பண்ணுங்க. பூட்டி வெச்ச எப்பிடி வரது?” என்று சளித்தேன்.
    “ஹ்ம்ம்.. சைடு காம்பௌண்ட் வழியா யாருக்கும் தெரியாம குதிச்சு வா. புரியுதா.” என்றாள்.

    ஒரு நிமிடம் லட்சம் பட்டாம்பூச்சி பறந்து தலைக்கு சுற் என்று ஏறியது.
    “என்ன?” என்றேன்.

    “வீட்டு பின்பக்கமா வந்து, சைடு காம்பௌண்ட் வழியா யாருக்கும் தெரியாம குதிச்சு வா. புரியுதா…..” என கோவமாய் இழுத்தாள்.

    “ஹ்ம்ம். வைக்குறேன்.” என்று கால் கட் செய்து விட்டு என்னை கொஞ்சோம் பிரெஷ் செய்து விட்டு கிளம்பினேன்.

    முன் கேட் மற்றும் மெயின் டொரினை லாக் செய்துவிட்டு பின் கதவு வழியாக வீட்டை சுற்றி அவள் காம்பௌண்ட் அருகில் சென்று மெல்லமாக சத்தம் கேட்காத மாறி பூவாக குதித்து அவள் பின் கதவை அடைந்தேன், திறந்து இருந்தது. உள்ளே சென்று கதவை தாளிட்டு டைனிங் ரூம் சென்று பார்த்தேன். கண்கள் விரிந்து நின்றேன்.

    அடுத்த பாகம் நாளை வரும் .

    மின்னஞ்சல்: [email protected]

    என்னுடைய பழைய மின்னஞ்சல் சஸ்பெண்ட் ஆகிய காரணமையால் என்னுடன் தொடர்பில் இருந்தவர்கள் ஏன் புது மின்னஞ்சலில் தொடர்பு கொள்ளவும். நெடுநாள் விலகியதிருக்கு மன்னிக்கவும்.

    Leave a Comment