This story is part of the மலையாள டீச்சரின் ட்யூஷன் பத்து நாள் series
மலையாள டீச்சரின் ட்யூஷன் பத்து நாள் 1
நான் தலைமை ஆசிரியரின் அறையில் கால் மேல் கால் போட்டு அமர்ந்திருந்தேன். என் சேலை பூனூல் போல என் மார்பகங்களின் நடுவில் இருந்தது. இருபக்கமும் என்னுடைய கொழுத்த முலைகள் பப்பாளி பழம் போல உப்பியிருந்தது. என் எதிரில் தலைமை ஆசிரியரும், ஸ்கூல் கரஸ்பாண்டென்ட்டும், என் கணவருமான ராகவன் அமர்ந்திருந்தார்.
“ம்ம்ம். சொல்லு ஷீலா. இந்த வருஷமும் நம்ம ஸ்கூல் டென்த்லே சென்டம் வாங்கிடுமில்ல. ”
நான் உதட்டைப் பிதுக்கி, “ப்ஸ்ச்ச். எங்கே,” என்றேன்.
“என்ன இப்படி சொல்றே? இத்தனை வருஷம் கட்டிக் காத்த பேர் புகழ் எல்லாம் போயிடுமா?”
எங்கே வருமானம் குறைந்துவிடுமே என்ற அவர் கவலை அவருக்கு. எங்கள் ஸ்கூல் தான் அந்த பகுதியிலேயே நல்ல ஸ்கூல். வருடம் வருடம் சென்டம் வாங்கிவிடுவதோடு மாவட்டத்தில் முதலாவதாகவும் வந்துவிடும். அதனால் எங்கள் ஸ்கூலில் அட்மிஷனுக்கு கூட்டம் அலை மோதும். நன்கொடையும் தாராளமாகக் கிடைக்கும். இதே ஏரியாவில் புதிதாக ஸ்கூல் ஒன்று முளைத்துள்ளது. அவர்களும் எங்களுக்கு நிகராக போட்டி போடுவார்கள் போல் தோன்றுகிறது. எனவே தான் தலைமை ஆசிரியரான என் கணவர் வருத்தப்பட்டார்.
“என்ன பண்றது. 10th B லே கடைசியா உக்காந்திருக்கிற அந்த ஐஞ்சு பேரும்தான். எங்கே படிக்கிறானுங்க. என்னையையே முறைச்சு முறைச்சு பாக்கிறானுங்க. என் சைடு போஸைப் பார்த்திட்டே படிப்பிலே கோட்டை விட்டுறானுங்க. ஒருத்தன் இன்னைக்கு க்ளாஸிலேயே கையடிச்சு பேன்ட்டை நனைச்சிட்டான்”
“நீ கொஞ்சம் அடக்க ஒடுக்கமா ட்ரெஸ் பண்ணனும். ”
“என் வாயிலே என்னமா வருது. நீங்க தானே கொஞ்சம் கவர்ச்சியா ட்ரெஸ் பண்ணு திடீர்னு எவனாவது இன்ஸ்பெக்ஷனுக்கு வந்தான்னா உபயோகப்படும்னு சொன்னீங்க. ”
“ஆமா. ஆமா. கொஞ்சம் கோவிச்சுக்காதே செல்லம்,” அவர் குரல் தணிந்தது.
“ம்ம்ம். இப்ப என்ன பண்ணலாம். ” தன் விரலால் தன் உதட்டை சுண்டியவாரே யோசித்தார்.
“ஏங்க அவனுகளை TC கொடுத்து அனுப்பிடலாமா?”
“ஐய்யோ வேற வினையே வேண்டாம். அதுலே ஒருத்தன் ஊர் தலைவர் பையன், இன்னொருத்தன் இந்த ஏரியா கவுன்சிலர் பையன், ஒருத்தன் எஜுகேசன் டிபார்ட்மென்ட்லே பெரிய ஆள் பையன். அப்புறம் மத்த ரெண்டு பேரும் இந்த ஊருலேயே பணக்கார வீட்டு பசங்க. அதனாலே ஒருத்தனை கூட வீட்டுக்கு அனுப்ப முடியாது,”
“அப்ப என்ன தான் பண்றது? இந்த வருஷம் ரிசல்ட் கோவிந்தாதானா?”
“ம்ம்ம்ம். இப்படியே போனா அப்படிதான் ஆகும். ஆனால் இதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு. ”
“என்ன வழி சொல்லி தொலைங்க. இப்படியே பீடிகை போட்டுக்கிட்டு. ”
“அதுக்கு நீ தான் மனசு வைக்கணும். ”
“நானா நான் என்ன பண்றது. முஸ்லிம் போல கோஷா போட்டுக்கிட்டு பாடம் நடத்தனுமா? அதெல்லாம் என்னாலே முடியாது. ”
“அதுக்குள்ளே ஏன் அவசரப்படுறே. பாடுற மாட்டை பாடி கறக்கணும் ஆடுற மாட்டை ஆடி கறக்கணும். ”
“நீங்க எங்கே போய் பாலைக் கறக்க போறீங்க. என் மடியிலேயே பாலை ஊற வைக்க காணோம். அப்புறம் போய் ஆடியும், பாடியும் கறக்கப் போறாராம். ”
எங்களுக்கு குழந்தை இல்லாததை நான் சொல்லிக் காட்டியதை அறிந்த அவர், “அதுக்கு நான் மட்டும்தான் காரணமா. நீ கூட இருக்கலாம்லே,” என்றார்
“ம்ம்ம். செருப்பாலே அடிப்பேன். நீங்க சொல்லி அந்த DEO கூட போயிட்டு வந்தேனே. காண்டம் கூட கிழிஞ்சு போய் எண்ணி ஒரே மாஸம் என்னை அவன் வாந்தி எடுக்க வச்சான். ‘அடுத்தவன் குழந்தை எல்லாம் நமக்கெதுக்குடா செல்லம்’ னு சொல்லி நீங்க தான் அபார்ஷன் பண்ண சொன்னீங்க. அதை விட்டுருந்தா கூட அவனும் நம்ம ஸ்கூல்லே இப்ப ஐஞ்சாவது வந்திருப்பான். ” நான் கோபத்துடன் முகத்தை திருப்பிக் கொண்டேன்.
“ஒக்கே. ஓக்கே. என் மேலே தான் குறை ஒத்துக்குறேன். ஆனால் இப்ப நீதான் ஹெல்ப் பண்ணனும். ”
“எப்படி,” கோபம் தணியாமல் கேட்டேன்.
“அந்த பசங்க செக்ஸுலே ரொம்ப இன்ட்ரெஸ்ட்டா இருக்கானுக. அதை வச்சே அவனுங்களே நம்ம வழிக்கு கொண்டு வரணும். ”
“என்ன அவனுங்களோட படுக்க சொல்றீங்களா? அப்படி படுத்தாமட்டும். இன்னம் அவனுங்க குட்டி சுவராத்தான் போவானுக. ”
“அப்படி இல்லேடா செல்லம். இந்தா இந்த கதையை படி. ஒரு வெப்சைட்டிலே வந்தது. அம்மாக்காரி பசங்களுக்கு படிக்கிறதுலே போட்டி வச்சு ஜெயிக்கிறவனோட செக்ஸ் அனுபவிக்கிறா! பசங்களும் அம்மா கூட செக்ஸ் வச்சுக்கணும்னு விழுந்து விழுந்து படிக்குது. ”
“கண்ட கண்றாவியையும் படிச்சு படிச்சுதான் உங்களுக்கு புத்தி இந்த மாதிரி போயிருச்சு. என்னாலே எல்லாம் முடியாது. ” கோபத்துடன் பேசினேன்.
“ஏண்டி! இதுவரைக்கும் எத்தனை ஆஃபிஸருங்க கிட்டே போயிட்டு வந்துருக்கே. இப்பவும் ஒருதடவை செய்றதனாலே என்ன தப்பு. ”
“ம்ம்ம். எல்லாம் நானாவா போயிட்டு வந்துருக்கேன். நீங்க தானே ஸ்கூல் அப்ரூவல் வாங்கணும், லோன் வாங்கணும்னு அது இதுன்னு சொல்லி அனுப்பி வச்சீங்க. ”
“நான் எனக்காடி சொன்னேன். ஸ்கூல் நல்லதுக்குதானே சொன்னேன். ”
“அப்ப சொன்னீங்க சரி. இப்ப எதுக்கு?”
“இப்பவும் நம்ம ஸ்கூல் நல்லதுக்குதானேடி சொல்றேன். ”
“ம்ம்ம். சரி சரி. ஆனால் இந்த தடவை காண்டம் எல்லாம் யூஸ் பண்ணமாட்டேன். ஸ்ட்ரைட் தான். எனக்கும் ஒரு குழந்தையை கொஞ்சணும்னு ஆசை இருக்காதா?”
“ஓக்கே. ஓக்கே. அந்த குழந்தையை நம்ம குழந்தையாவே நினச்சு வளப்போண்டி. ”
“ப்ராமிஸ். ”
“யெஸ். ப்ராமிஸ். ”
*****
நான் ஷீலா. மலையாளி. வயசு 32. 38-30-42 இது என் மற்ற அளவுகள். அப்பா வேலை விஷயமா இங்கே வந்து இங்கேயே செட்டிலாயிட்டோம். மலையாளிக்கே உண்டான எல்லா அம்சங்களும் என்னிடத்திலும் உண்டு. நல்ல சிவந்த நிறம். குண்டு கன்னங்கள். வேல் போன்ற கண்கள். லிப்ஸ்டிக்கே தேவையில்லாத கோவைப்பழம் போல சிவந்து தடித்த உதடுகள். நன்கு நீண்ட தலைமுடி. எல்லாவற்றுக்கும் சிகரம் வைத்தாற்போல் கொழுத்து பருத்த 38″ மார்பகங்கள். சதைப் பற்றான மடிப்பு விழாத இடுப்பு. இன்னும் சொல்லிக் கொண்டே போகலாம். அதெல்லாம் நீங்க அப்புறமா தெரிஞ்சுக்குவீங்க.
21வயசுலே B. Sc முடிச்ச கையோட இவரைப் பார்த்தேன். என்னை ஜோலியை முடிச்சுட்டு இந்த ஜோலியை குடுத்தாரு. அப்புறம் என்னை கல்யாணமும் பண்ணிக்கிட்டாரு. அப்ப இந்த ஸ்கூல் அவ்வளவா வளரலே. நான் வந்து சேந்தப்புறம் அசுரத்தனமான வளர்ச்சி. இந்த ஸ்கூலோட வளர்ச்சிலே என்னோட பங்கு முக்கியமானது. எப்படின்னு உங்களுக்கே புரிஞ்சுருக்கும்.
*****
அடுத்த நாள் அந்த ஐந்து பேரையும் அழைத்தேன். ” இன்னையிலேருந்து உங்க ஐஞ்சு பேருக்கும் என் வீட்டிலே ட்யூஷன். ஐஞ்சு பேரும் ஸ்கூல் முடிஞ்சதும் என் வீட்டுக்கு வந்திடுங்க,” என்றேன். அவர்கள் திரு திரு என விழித்தார்கள்.
“என்ன முழிக்கிறீங்க?
“வந்து டீச்சர் எங்க பேரன்ட்ஸ் ஒத்துக்க மாட்டாங்க. ”
“அதெல்லாம் நேத்தே பேசிட்டேன். ட்யூஷன் படிச்சா மட்டும் எங்க உருப்பட போகுதுங்க தறுதலைங்க. என்னமோ பண்ணி தொலைங்கன்னு சொல்லி சம்மதிச்சிட்டாங்க. இன்னைக்கு சும்மா ஒரு இன்ட்ரொடக்சன் மட்டும்தான். நாளையிலேருந்து ரெகுலர் க்ளாஸ். ஓக்கேவா?”
வேறு வழியில்லாம சம்மதிச்சானுங்க.
*****
நான் மூன்று மணிக்கெல்லாம் வீட்டுக்கு வந்துட்டேன். அப்படி இப்படின்னு மேக்கப் போட்டு முடிச்சு ஒரு ஸ்லீவ்லெஸ் பிளவுஸ் போட்டுக்கிட்டு, தொப்புள் தெரிய ஒரு வெங்காய சருகு புடவையை உடுத்திக்கிட்டு தயாரா இருந்தேன்.
பசங்க கொஞ்சம் லேட்டாதான் வந்தாங்க. ஒவ்வொருத்தனா வர ஆறு மணியாயிடுச்சி. என் கணவர் எனக்காக மாடியிலே ஒரு ஹாலை ரெடி பண்ணி கொடுத்திருந்தார். அவர் எல்லா வேலையையும் முடிச்சிட்டு வீட்டுக்கு வர எட்டு மணி ஆகும்.
வேலைக்காரி கூப்பிட்டு அவனுங்களை ஹால்லே உக்கார வச்சிட்டு அவ கிளம்பி போயிட்டா. நான் வேணும்னே அரைமணி நேரம் கழிச்சு வந்தேன். மரியாதைக்காக எழுந்த அவனுங்க
வணக்கம் டீச்சர் என்ற வார்த்தையை சொல்ல வந்து முடியாமல் வாயைப் பிளந்து என் அழகை ரசிச்சனுங்க. என்னோட அந்த கவர்ச்சியான உடையைப் பார்த்து ஒருத்தன் முகத்தை ஒருத்தன் பார்த்துக்கிட்டான்.
“ம்ம்ம். சரி சரி. ஏன் லேட்டு. நாளையிலேருந்து ஒழுங்கா ஐஞ்சு மணிகெல்லாம் வந்திடணும். இப்ப என் பின்னாடி எல்லாம் வாங்க,” என் சொல்லி நான் முன்னால் படியேற, என் பின்பக்கம் உருண்டு பருத்த குண்டிகளின் அசைவில் தங்களை மறந்து ஐவரும் என்னை பின் தொடர்ந்தனர்.
மேலே ஹாலுக்கு வந்ததும் எல்லாரையும் அங்கிருந்த ஷோஃபாவிலே உக்கார சொன்னேன். நானும் ஒரு ஷோஃபாவிலே கால் மேலே கால் போட்டு உக்காந்துக்கிட்டேன்.
“எல்லாருக்கும் என்னை பிடிச்சிருக்கா?” என்றேன்.
எல்லோரும் கோரஸாக, “பிடிச்சிருக்கு டீச்சர்,” என்றார்கள்.
“சரி நான் எப்படி இருக்கேன்?”
“அழகா இருக்கீங்க டீச்சர். ” இது கோபால் ஊர் தலைவர் சுந்தரம் ஐயரோட பையன்.
“ம்ம்ஹும்ம். நீ சொல்லு என இஸ்மாயிலை நோக்க, அவன், “நீங்க நயன்தாரா மாதிரி இருக்கீங்க டீச்சர். ” என்றான். இவன் பணக்காரப் பையன். இவன் அப்பா இரும்பு பிசினெஸ்லே கொடிகட்டி பறக்கிறாரு
“ம்ம்ஹும். யாரோடையும் கம்பேர் செய்யக் கூடாது என்றதும், “நீங்க ரொம்ப கவர்ச்சியாய் இருக்கீங்க டீச்சர்,” என டக்கென்று பதில் வந்தது டேவிட்டிடம் இருந்து. இவனும் ஒரு வசதியான வீட்டு பிள்ளை தான். அப்பா ரியல் எஸ்டேட் பிசினெஸ். பணம் கொட்டோ கொட்டுன்னு கொட்டுது.
“ம்ம்ம். சரி. வேற மாதிரி. ”
“நீங்க ரொம்ப கிளாமரா இருக்கீங்க டீச்சர். ” அரசியல்வாதி பையனான ரகுவிடம் இருந்து வந்த பதில் இது.
“கிளாமர் கவர்ச்சி எல்லாம் ஒன்னுதான். என்ன ஷாம் நீ ஒண்ணும் சொல்ல மாட்டீங்கறே. ” ஷாம் எஜுகேஷன் ஆஃபிசரோட பையன்.
ஷாம் தயங்கி தயங்கி நீங்க, “ரொம்ப செக்ஸியா இருக்கீங்க டீச்சர்,” என்றான்.
“வாவ். வெரி குட். இதை. இதை. இதைத்தான் நான் எதிர்பார்த்தேன். ”
பசங்களுக்கெல்லாம் ஒரே சந்தேகம். இங்கே வந்தது பாடம் படிக்கிறதுக்கா. இல்ல கடலை போடறதுக்கான்னு.
“ஷாம் இங்கே வா. ” என்றேன். அவன் அருகில் வந்ததும் அவன் கன்னத்தைக் கிள்ளி அதில் ஒரு முத்தம் கொடுத்தேன். அவன் கண்கள் விரிய மனதில் குதூகலத்துடன், “தேங்க்யூ டீச்சர்,” என்றான். மற்றவர்களின் கண்கள் பொறாமையில் அவனை சுட்டெரித்தன.
“ம்ம்ம். எல்லாரும் கேட்டுக்கோங்க. நாளையிலேருந்து நம்ம ட்யூஷன் ஆரம்பிக்குது. இன்னைலேருந்து பரீட்சை தொடங்குறதுக்கு நாப்பது நாள் இருக்கு. மொத்தம் பத்து நாள் நம்ம ட்யூஷன். தினமும் ஒரு மணி நேரம். நான் சொல்ற பாடத்தை எல்லாரும் வீட்டுலே படிச்சுட்டு வரணும். மொத்தம் ஐஞ்சு சப்ஜெக்ட். ஒவ்வொன்னுக்கும் பத்து நிமிஷம். நான் கேள்வி கேப்பேன். எல்லாரும் பதில் எழுதணும். கடைசி பத்து நிமிஷத்துலே பிரைஸ் டிஸ்ட்ரிபியுஷன். யார் நிறைய மார்க் வாங்குறாங்களோ அவங்களுக்கு ஒரு சர்ப்ரைஸ் கிஃப்ட் தருவேன். இப்ப ஷாமுக்கு கொடுத்தேனே அது மாதிரி. ஆனா இதைவிட ஸ்பெஷலா இருக்கும். என்ன புரிஞ்சுதா?” என கண்ணடித்தேன். அனைவரும் வாயில் ஈ கூட புகுந்தது தெரியாமல் வாயைப் பிளந்து தலையாட்டினர். “பரிசோட லெவல் நாளாக நாளாக கூடும்.
“அப்புறம் சில கன்டிஷன்ஸ் இருக்கு. ஒண்ணு: எல்லாரும் சரியா ஆறு மணிக்குள்ளே வந்திடணும். சரியா ஆறு மணிக்கு கதவை சாத்திடுவேன். நம்பர் இரண்டு: ரொம்ப கம்மியா மார்க் வாங்குறவன் இந்த ரூமைவிட்டு அந்த ரூமுக்குள்ளே போய் கதவை சாத்திகிடணும். நல்ல மார்க் வாங்குறவங்களுக்கு கிடைக்கிற பரிசை அவனைத் தவிர மத்தவங்க எல்லாம் பாக்கலாம். ஆனால் இடத்தைவிட்டு அசையக் கூடாது. நம்பர் த்ரீ: இங்கே நடக்கிற விஷயத்தை யார்கிட்டேயும் போய் சொல்லக் கூடாது. அப்படி சொன்னீங்கன்னா அந்த நிமிஷமே எல்லாமே கேன்சல். நம்பர் ஃபோர்: நான் தினமும் இது மாதிரிதான் ஏன் இதைவிட கவர்ச்சியா கூட ட்ரெஸ் பண்ணுவேன். ” என்றதும் அனைவரும் ஓஓஓஓ. என கைதட்டி தங்கள் சந்தோஷத்தை வெளிப்படுத்தினர். நம்பர் ஐஞ்சு: எல்லாத்துக்கும் ஒரு டைம் லிமிட் இருக்கும். அது முடிஞ்சதும் அலார்ம் அடிக்கும். அத்தோட எல்லாத்தையும் முடிச்சுக்கணும்.
இன்னைக்கு இவ்வளவுதான். எல்லாரும் வீட்டுக்கு போகலாம். இந்த பேப்பர்லே உள்ள பாடத்தை நாளைக்கு படிச்சிட்டு வரணும். அனைவரும் அங்கிருந்து போக மனமின்றி “அவ்வளவுதானா டீச்சர்,” என ஏக்கத்துடன் பார்த்தனர்.