This story is part of the மதிவதனி என்னும் காமதேவதை series
மதிவதனி என்னும் காமதேவதை (பகுதி – 1)
——————————————–
(கருத்துக்களுக்கு [email protected])
கதாபாத்திரங்கள்:
மதிவதனி – கல்லூரி கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் துறைத்தலைவர்
ராஜமாணிக்கம் – கல்லூரி நிறுவனர்
ராயப்பன் – கல்லூரி ஆபீஸ் ஸ்டாஃப்
மாயவன் – தமிழ்ப்பேராசிரியர்
அனுப்ரபா, தேவி, சுகந்தி மற்றும் கிறிஸ்டினா – எம் சி ஏ மூன்றாமாண்டு மாணவிகள்
ராகவன் – மதிவதனியின் கணவன்
தமிழ்ச்செல்வி – மதிவதனி-ராகவன் தம்பதியின் மகள்
“மேடம்…”
ஃபோனில் யாருடனோ பேசிக்கொண்டிருந்தவள் திரும்பினாள்.
“ஃபாதர் வரச்சொன்னாரு மேடம்…”, அந்த கல்லூரியின் பியூன் ராயப்பன். பியூன் என்று சொல்வதை விட, கல்லூரியில் வேலை பார்க்கும் அனைத்து ஆசிரியர்களுக்குமான கான்ட்டாக்ட் பெர்சன்.
“ஓ… இதோ வர்றேன்… ஹலோ, நான் அப்புறம் பேசறேன்…”, என்று ஃபோனைத்துண்டித்து விட்டு எழுந்தாள்.
அந்த அறைக்கு முன் சென்றதும், “இங்கதான் மேடம்…”, ராயப்பன் சொல்ல, மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தாள்.
அறை நல்ல வாசனையாய் இருந்தது. சுத்தமாக பளபளத்தது. உள்ளிருக்கும் பாத்ரூம் கதவைத்திறந்து கொண்டு வெளியில் வந்தார் ராஜமாணிக்கம், அந்த கல்லூரியின் நிறுவனர். கிறிஸ்துவ ஃபாதர்கள் அணியும் நீண்ட வெள்ளை அங்கி அணிந்திருந்தார். சிரித்துக்கொண்டே…
“வாங்க… உக்காருங்க…”, என்று கையைக்காட்டி விட்டு அவரும் ஒரு சோஃபாவில் அமர்ந்தார்.
“மதி… மதி…”, என்று ராஜமாணிக்கம் இழுக்க…
“மதிவதனி ஃபாதர்..” , என்றாள்
“ஆங்… மதிவதனி மதிவதனி…”, சிரித்தார்… “நல்ல தமிழ்ப்பேரு… நல்லா கம்ஃபர்ட்டபிளா உக்காருங்க…”
சிரித்துக்கொண்டே மதிவதனி அட்ஜஸ்ட் செய்து உட்க்கார்ந்தாள்.
“ரெபேக்கா சொன்னாங்க உங்களைப்பத்தி… பத்து வருஷம் எக்ஸ்பீரியன்ஸ் இருக்குல்ல உங்களுக்கு?”
ரெபேக்கா அந்தக்கல்லூரியின் பிரின்சிபால்.
“பண்ணெண்டு வருஷம் ஃபாதர்…”
“ஓ… வெரி குட்…”, என்று ராயப்பனைப்பார்க்க, அவன் ஓடி வந்து ஃபாதர் கையில் அந்த சாவியைக்கொடுத்தான்.
“இந்தாங்க…”, என்று மதிவதனியைப்பார்த்து அந்த சாவியைக்கொடுக்க, அவள் அதை வாங்கினாள்.
“ஸ்டாஃப் ஹாஸ்டல்ல, ரூம் நம்பர் 6.”
“தேங்க்ஸ் சார்…”
“இல்ல… இந்த தேங்க்ஸை உங்களோட வேலைல நான் பாக்கணும்… ஹாஸ்டல் பத்தி என்ன தெரிஞ்சுக்கனும்ன்னாலும் நீங்க ராயப்பனை கேக்கலாம்… இல்ல, எங்கிட்ட நேரடியா கேக்கணும்ன்னாலும் கேக்கலாம்… இதான் என்னோட நம்பர்…”, அவரோட விசிட்டிங்க் கார்டை குடுத்துவிட்டு ராயப்பனை பார்த்து கண்ணசைக்க…
ராயப்பன், “வாங்க மேடம்…”, அழைத்துக்கொண்டு ஸ்டாஃப் ஹாஸ்டல் இருக்குமிடம் கூட்டிச்சென்றான். அது காலேஜின் பின்புறம்.
அத்தனை அமைதி. மரங்கள் நிறைந்து காற்று சில்லென்று வீசிக்கொண்டிருந்தது. நகரத்தின் சத்தங்களுக்கு இடையிலேயே வாழ்ந்து பழகியிருந்த மதிவதனிக்கு இது பிடித்திருந்தது.
அவர்களுக்கு பின்னாடியே வந்துகொண்டிருந்த கையில் ஒரு பையுடன் கண்ணாடி அணிந்திருந்த அந்த நபர், அவர்களைத்தாண்டி சென்று திரும்பிப்பார்க்க…
ராயப்பன் சிரித்துக்கொண்டே , “மாயவன் சார்… ஊர்லேர்ந்து வர்றீங்களா?”
“ம்ம்.. ஆமா..”, என்று சொல்லிவிட்டு அவர்கள் யாரென மதிவதனியைப்பார்க்க…
“மேடம் பேரு மதிவதனி… கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் டிப்பார்ட்மென்ட்ல புதுசா ஜாய்ன் பண்ணியிருக்காங்க… ஹாஸ்டல்ல இன்னைக்கு ஜாய்ன் பண்றாங்க…”
“ஓ… வணக்கம் மேடம்… நான் மாயவன், தமிழ்த்துறை… சரி நீங்க ஹாஸ்டல் பாருங்க. அப்புறம் பேசுவோம்..”
அவர் சொல்லிவிட்டு கிளம்பியதும்,
“ராயப்பன்… லேடீஸ், ஜென்ட்ஸ் லெக்சரர்ஸ்… எல்லாருக்கும் ஒரே ஹாஸ்டலா?”
ராயப்பன் சிரித்துக்கொண்டே, “ஆமா மேடம்…” என்றான். மதிவதனியின் முக மாற்றத்தை கவனித்தவன்,
“கவலப்படாதீங்க மேடம்… ஏற்கனவே மூணு லேடி லெக்சரர்ஸ் ஹாஸ்டல்ல இருக்காங்க. இதுவரைக்கும் எந்த கம்ப்ளைண்ட்டும் இல்ல… ஒரு வாரம் பாருங்க. பிடிக்கலைன்னா ஃபாதர் கிட்ட சொல்லிட்டு நீங்க வெளில வீடு எடுத்துக்கூட தங்கிக்கலாம்…”
அந்த பில்டிங்க்கின் கேட்டை திறந்துகொண்டு உள்ளே நுழைந்த ராயப்பனை பின் தொடர்ந்தாள் மதிவதனி.
“இதான் மேடம் ரூம் நம்பர் 6. திறந்து உள்ள இருங்க. இப்ப வர்றேன்.”, சொல்லிவிட்டு பதிலுக்கு காத்திராமல் ராயப்பன் சென்றதும், மதிவதனி கதவைத்திறந்து உள்ளே நுழைந்தாள்.
ஒரு கட்டில், படுக்கையுடன்.
ஒரு மேசை
ஒரு நாற்காலி
உடைகள் வைத்துக்கொள்ள ஒரு அலமாரி
இரண்டு பக்கம் ஜன்னல்கள்
ஜன்னலைத்திறந்ததும் காற்று வேகமாக முகத்தில் மோதியது. வெளியே எட்டிப்பார்த்தாள். தூரத்தில் இன்னொரு கட்டிடம் தெரிந்தது. கட்டிடத்தை கீழிருந்து மேல் பார்க்க, முதல் தளத்தில் யாரோ ஒருவர் இவள் பார்ப்பதை கவனித்துக்கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. இவள் பார்த்ததும் அவ்வுருவம் விலகிப்போனது.
“அதுதான் ஸ்டுடன்ட்ஸ் தங்கற ப்ளாக் மேடம்..”
ராயப்பன் குரல் கேட்டு சட்டென திரும்பினாள்.
“ஓ… பசங்க வந்துட்டாங்களா?”
“மேக்சிமம் நாளைக்குதான் மேடம் எல்லா பொண்ணுங்களும் வருவாங்க.”
“ஒரு ரூம்ல யாரோ இருந்த மாதிரி இருந்தது…”, என்று ஜன்னலை கை காட்டினாள் மதிவதனி
ராயப்பன் ஜன்னல் வழியே எட்டி மேலே வரைக்கும் பார்த்து விட்டு… “ஒன்னு ரெண்டு பொண்ணுங்க வந்திருப்பாங்க மேடம்…”
“ம்ம்..”
“என் நம்பரை நோட் பண்ணிக்குங்க மேடம்..”, என்று சொல்லி நம்பர் சொல்ல மதிவதனி அவளுடைய மொபைலில் சேமித்துக்கொண்டாள்.
“அப்புறம் மேடம்… மணி இப்போ அஞ்சு. நீங்க ரெஸ்ட் எடுக்கணும்ன்னா எடுங்க. இன்னைக்கு ஹாஸ்டல் மெஸ் இருக்காது, நளைலேர்ந்து தான் காலேஜ் ஸ்டார்ட் ங்கிறதால… மத்தபடி நாளைலேர்ந்து நீங்க ஹாஸ்டல் மெஸ்ல சாப்ட்டுக்கலாம். உங்களுக்கு வெளில வாங்கிட்டு வரணும்ன்னா எங்கிட்ட சொல்லுங்க. வாட்சப் பண்ணா போதும். நான் வாங்கிட்டு வந்துடுவேன்…”
மதிவதனி கட்டிலில் உட்கார்ந்து ஆசுவாசப்படுத்திக்கொண்டு, “தேங்க்ஸ் ராயப்பன்…” என்றாள்.
சிரித்தவன், “இன்னைக்கு நைட்.. மேடம்?”
“ஊர்லேர்ந்து கொண்டு வந்த சப்பாத்தி இருக்கு ராயப்பன்… அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கிறேன்…”
“சரி மேடம்.. நான் வர்றேன்…”, கிளம்பிய ராயப்பனை
“ஆங்க்… ராயப்பன்… இப்போ பார்த்தோமே… அந்த தமிழ் டிப்பார்ட்மென்ட்…”
“மாயவன் சார்…”
“எஸ்… அவர் எந்த ரூம்?”
“ம்ம்… ஃபர்ஸ்ட் ஃப்ளோர் மேடம்… ரூம் நம்பர் பதினெட்டு…”
“ஓ…”
“சரி மேடம்… நான் கிளம்பறேன்… வீட்லேர்ந்து வொய்ஃப் கால் பண்ணிட்டே இருக்கா…”, என்று போனை காதில் வைத்துக்கொண்டு, “ஆங்க்… இதோ கிளம்பிட்டேன்… வர்றேன்…”
ராயப்பன் போனதும் கதவை தாழ் போட்டு கட்டிலில் படுத்து வீட்டுக்கு ஃபோன் செய்தாள். கணவன் ராகவனிடமும், மகள் தமிழ்ச்செல்வி யிடமும் பேசினாள். கல்லூரியும் ஹாஸ்டலும் தனக்கு மிகவும் பிடித்திருப்பதாக சொன்னாள். பேசிவிட்டு, நண்பர்களிடமும் வாட்சப்பில் சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு அப்படியே உறங்கியும் போனாள்.
மதிவதனி. வயது 42. 22 வயதில் ராகவனுடன் திருமணம். பத்து வருடங்களுக்கு மேலாக சென்னையில் ஒரு கல்லூரியில் விரிவுரையாளராக பணிபுரிந்த அனுபவம். சென்னையில் இருந்து ஐந்து மணி நேர பயண தூரத்தில் இருக்கும் இந்த ஊருக்கு பணிபுரிய வந்த காரணம். இப்போது வாங்கிக்கொண்டிருப்பதை விட இரண்டு மடங்கு வருமானம். மற்றும் கிடைத்திருக்கும் போஸ்டிங்க் கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் ஹெட் ஆஃப் தி டிப்பார்ட்மென்ட். முக்கியமாக இது பெண்கள் மட்டுமே படிக்கும் கல்லூரி.
ராகவனுடன் இல்லற வாழ்க்கை, செக்ஸ் வாழ்க்கை அனைத்தும் நல்லபடியாகவே செல்கிறது. ஒரே ஒரு முறை, ராகவன், மதிவதனியிடம், நண்பர்களின் துணைகளை மாற்றிக்கொண்டு உறவு வைப்பதைப்பற்றி பேசியிருக்கிறான். அவன் சொன்ன சமயம், இரண்டு பேரும் உறவு கொண்டு உச்சத்தை அடையப்போகும் சமயம். அவன் சொன்னதெற்கெல்லாம் மதிவதனி சரி சரி என்று சொல்லி, அவள் சொன்னதற்கு ராகவனும் உணர்ச்சி பொங்க அந்த உச்சமடைதலை முடித்தான்.
அதன்பிறகு இதைப்பற்றி பேசப்போக, “ஏங்க… நீங்க அன்னைக்கு உங்களுக்கு மூடு ஏத்திக்கத்தான் சொன்னீங்க ன்னு நானும் சரின்னேன்… இப்படி போய் பண்ணுவாங்களா ச்சீ… ம்ம்… அப்போ உங்களுக்கு யாரோ ஒரு ஃப்ரண்ட் வொய்ஃப் மேல இப்படி ஒரு ஆசை இருக்கு போல…”, என்று முறைக்க அதற்குப்பிறகு அதுபற்றி ராகவன் மறந்தே போனான்.
நன்றாக உறங்கிப்போன மதிவதனி கண் விழித்துப்பார்க்கும்போது இருட்டி விட்டிருந்தது. செல்ஃபோனில் மணி பார்க்க, அது ஏழரை என்றது. எழுந்து அறை விளக்கைப்போட்டு ஜன்னலை சாத்தப்போனவள் வெளியில் பார்க்க, அது.. அந்த மாயவன் சார். மாணவிகள் தங்கும் பிளாக்கில் ஏதோ ஒரு அறையின் ஜன்னல் முன் நின்றுகொண்டு, இடுப்புக்கு கீழே கையை முன்னும் பின்னும் ஆட்டுவது போல் இருந்தது. அவர் இப்போது ஜன்னலை எட்டிப்பார்த்துக்கொண்டே சற்றே திரும்ப இப்போது தெளிவாக தெரிந்தது. அறை வெளிச்சத்தில் தான் பார்ப்பது அவருக்கு தெரிந்துவிடுமோ என்று, ஓடிப்போய் அறை விளக்கை அணைத்துவிட்டு மறுபடி ஜன்னல் வழியே வெளியில் பார்த்தாள் மதிவதனி.
மாயவன் தனது பேண்ட்டுக்குள்ளிருந்து அவருடைய சுன்னியை வெளியில் எடுத்து கையால் பிடித்து ஆட்டிக்கொண்டிருந்தார், அவ்வப்போது அறையின் ஜன்னலை எட்டிப்பார்த்துக்கொண்டே. அந்த அறையில் வெளிச்சம் குறைவாய் தரும் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. மதிவதனியால் அவளுடைய கண்களை நம்ப முடியவில்லை.
மாயவன், அவருடைய கையில் எச்சிலைத்துப்பி அவருடைய சுன்னியின் மீது தடவி மீண்டும் வேகமாக ஆட்டிக்கொண்டிருந்தார். ஒரு கல்லூரி ஆசிரியர், ஒரு மாணவியின் அறைக்குள் எட்டிப்பார்த்து இப்படி செய்துகொண்டிருப்பது மதிவதனிக்கு ஏதோ ஒரு தப்பான இடத்தில் வந்து சேர்ந்து விட்டோமோ என்று சந்தேகத்தை வரவழைத்தது. முதல்முறையாக வேறொரு ஆணின் சுன்னியை பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டவாறும் இருந்தாள். மதிவதனிக்கு, ராகவனின் நினைவு வந்தது. ராகவனின் சுன்னியும் நினைவிற்கு வந்தது.
திருமணம் ஆகி முதல் இரவில், ராகவனின் சுன்னி எப்படி இருக்குமென்று கூட அவள் பார்க்கவில்லை. ஆனால், ராகவன் நேரெதிர். மதிவதனியின் புண்டையை பார்த்தாக வேண்டுமென்று அவள் வேண்டாமென்று சொல்லியும், அவள் உடைகள் முழுவதும் களைந்த நிலையில் படுத்திருக்கும்போது விளக்கைப்போட்டுப்பார்த்தான். அப்படி ரசித்தான் மதிவதனியின் புண்டையை. அன்றே மதிவதனியின் புண்டையை சுவைக்க வேண்டுமென்று நினைத்தவனுக்கு அவள் இடம் கொடுக்கவே இல்லை. வாயால் சுவைப்பது அசிங்கமென்று நினைத்து வேண்டாமென்று தடுத்து விட்டாள். ஆனால், திருமணமாகி மூன்றாவது நாள், அவள் மெதுவாய் அனுமதிக்க, ராகவன் மதிவதனியின் புண்டையை வெறி கொண்டு சுவைத்தான். பலமுறை உச்ச்மடைந்தாள் மதிவதனி. அவளுடைய புண்டையில் இப்படி தண்ணீர் கசியுமென்று அவளே நினைத்துப்பார்க்கவில்லை. அன்றுதான் வாயால் சுவைப்பது இத்தனை ஆனந்தத்தை தருமென்று உணர்ந்தாள்.
“உங்களுக்கும் இப்படி செய்யணுமா?” , என்று மதிவதனி குழந்தைத்தனத்துடன் கேட்டது ராகவனுக்கு பிடித்திருந்தது.
“உனக்கு பிடிச்சா செய்யலாம்..”, என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னவுடன், “சரி” என்று அவனை நிற்கச்சொல்லி முட்டி போட்டு உட்கார்ந்து ராகவனின் லுங்கியை மேலுயர்த்தி முதல் முறையாக அத்தனை கிட்டத்தில் பார்த்தாள், அவனுடைய சுன்னியை. அது வெட்டி வெட்டி துடித்துக்கொண்டிருந்தது. கை வைத்து மெதுவாய் பிடித்தாள். வெப்பத்தை உணர்ந்தாள். ராகவன் சிலிர்த்தான். அவன் சிலிர்ப்ப்தை அவள் உணர்ந்தாள். மெதுவாய் அருகில் சென்று சுன்னி மீது உதடு பதித்தாள்.
“ஸ்ஸ்ஸ்…”, ராகவனின் சத்தம் கேட்டு சட்டென்று விலகியவள், “என்னாச்சு?” என்று மேல் நோக்கி அவனைப்பார்த்து கேட்க… அவன் குனிந்து பார்த்து எதுவும் சொல்லாமல், மதிவதனியின் தலைப்பிடித்து அவனுடைய சுன்னி அருகே அழுத்தினான் மெதுவாக. அவளுக்கு புரிந்தது. மீண்டும் ராகவனின் சுன்னி அருகே சென்று மெதுவாய் வாய் திறந்து உள்வாங்கி சப்பி வெளியில் எடுத்தாள். ராகவன் மீண்டும் சிலிர்த்தான்.
மீண்டும் ராகவனின் சுன்னி அருகே சென்றவளை தடுத்தான். குனிந்து அவள் முகத்தை இரண்டு கையால் பிடித்து உதடுகளை கவ்வி எடுத்துவிட்டு மெதுவாய் சொன்னான்.
“உனக்கு பிடிச்சிருந்தா மட்டும் செய்…”
“பிடிச்சிருக்கு…”
சொன்ன மதிவதனியின் கண்களை உற்றுப்பார்த்தவன், “என்ன பிடிச்சிருக்கு?”
“இது…”
“இது ன்னா?”
“இப்படி பண்றது?”
“எப்படி பண்றது?”
ராகவன் அவளை கிண்டல் செய்யும் தொணியில் கேட்பது அவளுக்கு புரிந்தது
“ஹ்ம்ம்ம்…” என்று சிணுங்கினாள். அது ராகவனுக்கு பிடித்திருந்தது.
“சரி பண்ணு..”
இப்போது மறுபடி ராகவனின் சுன்னியை பிடித்து வாயில் வைத்துகொண்டாள். வைத்திருந்து விட்டு மீண்டும் வெளியில் எடுத்தாள். சுன்னியை சப்பும் லாவகம் தெரியவில்லை மதிவதனிக்கு.
“மதி… கோன் ஐஸ்க்ரீம் சாப்ட்டதில்லையா நீ?”
நிமிர்ந்து பார்த்தவள் ம்ம் என்று தலையாட்டினாள்.
“கோன் ஐஸ்க்ரீமை எப்படி சப்புவியோ அதே மாதிரி சப்பு முதல்ல…”
இப்போது கொஞ்சம் விளங்கியது மதிவதனிக்கு. கையில் பிடித்திருந்த ராகவனின் சுன்னியின் முனையை தனது நாக்கால் தடவினாள்.
“ம்ம்… ஸ்ஸ்ஸ்…”
சுன்னியின் முனையை அத்தனை பக்கங்களிலிருந்தும் நாக்கால் நக்கிக்கொடுத்தாள். சுன்னி முனை முன் தோலால் மூடியிருந்தது. சிறிது நேரம் மதிவதனி நக்குவதைப்பார்த்த ராகவன், அவளை நிறுத்தச்சொல்ஸ்விட்டு, அவனுடைய கையால் சுன்னியின் முன் தோலை பின்னுக்கு இழுத்தான். முன் தோல் இல்லாத சுன்னி முனை இப்போது பளபளத்தது. மதிவதனியின் கண்கள் ஆச்சரியத்தில் விரிந்தன. ராகவனை மேல்நோக்கிப்பார்த்தாள்.
“ம்ம்… இப்போ சப்பு மதி…” என்றான். கண்கள் மூடினான்.
முன் தோல் இல்லாத ராகவனின் சுன்னி நுனி மதிவதனியை கிறங்கச்செய்தது. நாக்கை நீட்டி சுன்னியின் முனையை நக்கினாள் மெதுவாக. மேல் ஒட்டியிருந்த சுன்னித்தண்ணியின் சுவை இப்போதுதான் மதிவதனிக்கு தெரிந்தது. பிடித்திருந்தது.
சுன்னியின் முனையை மெதுவாக வாய்க்குள் வைத்து சப்ப ஆரம்பித்தவள், கண்கள் மூடி முழு சுன்னியையும் ஆசை தீர சப்பினாள். ராகவனும் கண்கள் மூடி முனகிக்கொண்டு அவ்வின்பத்தை அனுபவித்தான்.
“டக் டக் டக்…”, கதவு தட்டும் சத்தம் கேட்டு நினைவு கலைந்தவள் ஜன்னல் வழி பார்க்க, மாயவன் அவ்விடத்திலிருந்து சென்று விட்டிருந்தார். அந்த அறையில் இப்போது நல்ல வெளிச்சமாக இருந்தது. யார் கதவு தட்டுவார்கள் என்று யோசித்தபடியே போய் விளக்கைப்போட்டு, கதவைத்திறக்க, இரண்டு பெண்கள் டி-ஷர்ட், நைட் பேண்ட்ட்டில் இருந்தார்கள். யாரென்று தெரியாமல் மதிவதனி பார்க்க…
“மேம்… நீங்கதான் புதுசா வந்திருக்கிற கம்ப்யூட்டர் சைன்ஸ் ஹெச் ஓ டி யா?”, அதில் ஒரு பெண் சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள்.
“ஆமா… நீங்க?”
“மேம், நாங்க ஃபைனல் இயர் எம் சி ஏ ஸ்டுடன்ட்ஸ்… நான் அனுப்ரபா, இவ தேவி…”
“ஓ…”, என்று சிரித்து.. “வாங்க உள்ள…” என்று கதவை முழுவதுமாகத்திறந்தாள் மதிவதனி.
“மதிவதனி… எவ்ளோ அழகான தமிழ்ப்பேரு மேம்…”, தேவி சொன்னாள்.
மதிவதனி சிரித்துக்கொண்டே, “என்னோட பேரு கூட தெரியுமா?”
“மாயவன் சார் சொன்னாரு மேம் இப்போ”, அனுப்ரபா சொன்னதும், மதிவதனி ஆச்சரியப்பட்டாள்.
“ஓ…” என்று யோசித்தவள், “உங்க ரூம் எங்க இருக்கு? ரெண்டு பேரும் ஒரே ரூமா?”, என்றாள்.
“இல்ல மேம்.. பக்கத்து பக்கத்து ரூம்.. பட், மேக்ஸிமம் தேவி என் ரூம்ல தான் இருப்பா… என் ரூம் அதோ அதுதான்…”, என்று மாயவன் எட்டிப்பார்த்து கையடித்துக்கொண்டிருந்த அறையைக்காட்டினாள் அனுப்ரபா.
அவர் எட்டிப்பார்த்தது இவர்களுக்கு தெரியாது போல என்று நினைத்த மதிவதனி, “ஓ… மாயவன் சாரை எப்போ பாத்தீங்க?” அனுப்ரபாவைப்பார்த்து கேட்டாள்.
“ஜஸ்ட் இப்போதான் மேம்.. நாங்க வெளில உக்கார்ந்து பேசலாம்ன்னு வந்தோம்… அவர் எங்க பிளாக்கை கிராஸ் பண்ணி போயிட்டு இருந்தாரு… எங்களப்பாத்ததும் அவரேதான் சொன்னாரு…”
“என்னன்னு..?”, கேட்டாள் மதிவதனி…
“பொண்ணுங்களா… உங்கள விட அழகா உங்க டிப்பார்ட்மெண்ட்டுக்கு ஒருத்தங்க வந்திருக்காங்க போய் பாருங்க… அவங்க மட்டும் இல்ல… அவங்க பேருமே ரொம்ப அழகு… – ன்னு அவர்தான் மேம் சொன்னாரு… அவர் சொன்ன மாதிரியே நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க மேம்…” என்று மதிவதனியின் கையப்பிடித்து குழந்தை போல் குதூகலித்தாள் அனுப்ரபா.
மாயவன் பற்றி மேலும் இப்போது யோசிக்க வேண்டாமென்று என்று முடிவெடுத்த மதிவதனி, அவ்விரு பெண்களிடம் சகஜமாக உரையாட ஆரம்பித்தாள். அந்த அறையை சுத்தம் செய்து ஒழுங்குபடுத்த அனுப்ரபாவும், தேவியும் உதவினார்கள். மதிவதனிக்கு அறைக்குள்ளேயே டாய்லெட், பாத்ரூம் இருந்தது. மாணவிகளுக்கு அப்படி இல்லை. பொது குளியலறைகள் தான். பாத்ரூமுக்குள் சென்று நைட்டி மாற்றிக்கொண்டு வந்தாள் மதிவதனி. மணி எட்டரை ஆனதும், மேலும் இரண்டு பெண்கள் மதிவதனியின் அறைக்கு வந்தார்கள், சுகந்தி மற்றும் கிறிஸ்டினா. இப்போதுதான் ஊரிலிருந்து வருவதாய்க்கூறினார்கள். சாப்பிட நிறைய வாங்கி வந்திருந்தார்கள். மதிவதனி அந்த நான்கு மாணவிகளுடனே சாப்பிட்டும் முடித்தாள். முதல்நாளே மாணவிகள் தன்னுடன் அன்பு பாராட்டுவதை பார்த்து மகிழ்ந்தாள். இருந்தும் மாயவனைப்பற்றி மனதில் ஒரு ஓரமாய் சின்ன பயம் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மணி பத்தைத்தோடும் வேளையில் மாணவிகள் அனைவரும் விடைபெற்றுச்சென்றனர். அவர்கள் சென்றதும் ரிலாக்ஸாக படுக்கையில் மதிவதனி படுத்த அதே நேரம் அவளுடைய கணவன் ராகவன் அங்கே…
“தமிழ்… ஏ.. சாப்பாடு ரெடி… வாம்மா…”
டைனிங் டேபிளில் சாப்பாட்டை எடுத்துவைத்து விட்டு தமிழ்ச்செல்வியின் அறையைப்பார்த்து குரல் கொடுத்தான்.
“வர்றேன் ப்பா…” , என்று சொல்லி வெளியில் வந்தாள் தமிழ்ச்செல்வி. தொடை நன்றாக தெரியுமாளவு ஒரு குட்டைப்பாவாடை, மேலே, மிகவும் இறுக்கமாக ஒரு டி ஷர்ட்.
“ஹே… ரொம்ப நல்லாருக்குடா பாப்பா உனக்கு இந்த டிரஸ்..” , கண்கள் விரியப்பார்த்து சொன்னான் ராகவன்.
“ஹ்ம்ம்ம்… என்னோட அப்பாவுக்கு எனக்கு எது நல்லாருக்கும் ன்னு தெரியாதா…” என்று ராகவனை பின்னாலிருந்து கட்டிப்பிடித்தாள் தமிழ்ச்செல்வி. அந்த இறுக்கமான டி ஷர்ட்க்குள் திமிறிக்கொண்டிருந்த அவளுடைய முலைகள் ராகவனின் முதுகில் பட்டு நசுங்கியது. ராகவனால் அதை நன்றாக உணரமுடிந்தது. ஜட்டி போடாமல் இருந்தவனின் சுன்னி சற்று பெரிதாக லுங்கி லேசாக கூடாரமடித்தது. கட்டிப்பிடித்திருந்தவளுடைய கையைப்பிடித்து விலக்கி அவளை முன்பக்கமாக இழுத்து, “சரி வா… சாப்பிடலாம்… உங்கம்மா வேற இப்போ ஃபோன் பண்ணுவா…” , ராகவன் சொல்லிமுடிக்கும் முன்பே, அவனுடைய மொபைல் அடித்தது.
“அம்மாதான் பண்றா…”, என்று பச்சை பட்டனை அழுத்தி… “சொல்லு மதி…” என்றான்.
“….”
“இப்பதான் சாப்பாடு எடுத்து வெச்சு தமிழை சாப்பிடக்கூப்ட்டுட்டு இருந்தேன்… நீ கால் பண்ணிட்ட…”
“….”
“பரவால்ல சொல்லு…”
ராகவன் பேசிக்கொண்டே சோபாவில் உக்கார்ந்து கொள்ள, தமிழ்ச்செல்வி அவனது காலடியில் அமர்ந்து, டிவியை ஆன்செய்து மியூட்டில் வைத்து சேனலை மாற்றிக்கொண்டிருந்தாள்.
“ம்ம்ம்… ம்ம்ம்” , சொல்லிக்கொண்டே இருந்த ராகவனை திரும்பிப்பார்த்த தமிழ்ச்செல்வி மெதுவாய் அவனுடைய லுங்கிக்குள் கையை விட்டாள்.
(தொடரும்)
(கருத்துக்களுக்கு [email protected])