இளமை எனும் பூங்காற்று -11 (Ilamai Ennum Poongatru 11)

This story is part of the இளமை எனும் பூங்காற்று series

    கலை கதவருகில் நின்றிருந்தாள். பூஜையில் புகுந்த கரடி போல.

    அகி என்னை இறுக்கி அணைத்து கொண்டாள்.

    கலை மீண்டும் கதவை தட்டினாள். அவள் போவது போல் தெரியவில்லை.

    அகி சலித்து கொண்டே எழுந்து உடைகளை சரி செய்தாள்.

    அவ போனதும் பண்ணலாம் மாமா.

    நான் தூங்குவது போல் நடித்தேன். அகி கேட்டை திறக்கும் சத்தமும். கலை உள்ளே வரும் சத்தமும் கேட்டது.
    ஏண்டி இவ்ளோ நேரம் கேட்டை திறக்க.?

    அண்ணா தூங்கறார் சித்தி. நான் குளிக்க பாத்ரூம் போனேன்.

    அம்மா எங்க.

    ஒரு கல்யாணத்துக்கு போயிருக்காங்க.

    கலை போவது போல் தெரியவில்லை. அம்மாவையும் பெண்ணையும் கலவி செய்த அயர்ச்சி. உண்மையாகவே தூக்கம் வந்தது.

    மீண்டும் கண் விழிக்கும் போது. குடும்பமே இருந்தது. அவ்வளவு தான் இன்றைக்கு. கிளம்பிவிடலாம் என்று எழுந்தேன்.

    முதல் முறையாக. கலையரசியை பார்த்தேன். அசல் வேலைக்காரி போல் இருந்தாள். ஒல்லியான தேகம். மிக சின்ன முலை. பஞ்சத்தில் அடிப்படைவாள் போல இருந்தாள். இவளுக ஒருத்தன் விரும்பி கல்யாணம் பண்ணி கொள்ள போகிறான். அவன் எப்படி இருப்பான் என்று யோசித்தேன்.

    சிறிது நேரம் எல்லோரிடமும் பேசிவிட்டு. கிளம்பினேன்.

    அகி முழுவதுமாக என் மனைவியாக மாறிவிட்டாள். வாரத்தில் இரு நாட்கள் வெளியே செல்வது. அவளுக்கு தேவையான பொருட்களை வாங்கிக்கொள்வது என்று. என் சம்பள கணக்கை கேட்பது உட்பட.

    எனக்கும் அவள் செய்வது மிகவும் பிடித்திருந்தது. இப்பொழுது அவள் உடம்பு முற்றி ஒரு கல்யாண வயது பெண்ணை போலவே மாறி இருந்தாள்.

    காலேஜேல எல்லாம் கேக்கறாங்கடா?. மேட்டர் ஓவரா னு?
    ஏண்டி? எல்லார்கிட்டயும் சொல்லிட்டியா?

    இல்லடா. முலை சைஸ் பெரிசா இருக்கு னு சொல்ராங்க.
    விடு டி. பொறாமைல பேசுவாளுங்க. என் 3 வருஷ உழைப்புடி (என்று அமுக்கினேன்)

    ஏனோ அவளை முழுமையாக தொட சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லை. அவளுக்கும் பரீட்சைகள். எனக்கும் வேலைகள்.

    மரங்கள் அமைதியை விரும்பினாலும். காற்று விடுவதில்லை. நான் அகி யுடன் நிறுத்திக்கொள்ள நினைத்தாலும் விதி என்னை விடுவதாக இல்லை. அப்படிதான் இந்த போனும் வந்தது.

    சித்தப்பா பேசினார். கலையின் அம்மாவுக்கு உடம்பு சரி இல்லை என்றும், நான் அவளை ஊரில் விட்டுவிட்டு வர வேண்டும் என்றும் சொன்னார். இங்கிருந்து 3 மணிநேர பயணம். இன்று போனால், நாளை திரும்பி விடலாம்.

    நானும் கலையும். பஸ்சில் கிளம்பினோம். பஸ் ஸ்டாண்ட் வரை சித்தப்பா வந்தார். பஸ்சில் கலை சாதாரணமாக வந்தாள். வருத்தமே இல்லாமல்.

    அது. கிழவிடா. எப்போவோ போயிருக்கும். இழுத்துட்டு இருக்கு.
    உனக்கு ஒன்னு தெரியுமா. என் கல்யாணம் தள்ளி போறதுக்கு இதன் காரணம். எனக்கு அதோட நகை தரமாட்டேனு சொல்லிடுஜு. அதன் என் மாமியாருக்கு கோவம்.
    எனக்கு அவள் வித்தியாசமாக தெரிந்தாள்.

    என் உன் லவர். அவர் அம்மா கூட சண்டை போடலியா? உன்ன கட்டி வைக்க சொல்லி?
    அது ஒரு மொக்க. அவன் அம்மா நா பயம்.

    விளங்கிடும். (சிரித்தேன்) நீ அவனை லவ் பண்ணலியா?
    லவ் லாம் கொஞ்சம் தான். வசதியான பையன். எனக்கு இவனை விட்டா வேற கிடைக்காது அதான் ஓகே சொல்லிட்டேன்.

    வாழ்க்கையே. ஒரு கணக்குதான். என்று எங்கயோ படித்தது நினைவுக்கு வந்தது.
    . ஊருக்கு வரும் போது உச்சியில் மனடையை பிளந்தது. அது ஊர் இல்லை. ஒரே ஒரு தெரு. கலையை பார்த்தவுடன். வழியில் இருந்த சிலர் அழ ஆரம்பித்தனர்.

    என்னடா. கிழவி போய்ட்டாளா? கலை பதட்ட பட்டாள். நல்லவேளை. அவள் அம்மாவை பக்கத்து ஊரில் உள்ள பெரிய ஆஸ்பத்திரியில் சேர்த்திருந்தார்கள்.

    கலை வீடு சின்ன குடிசை. நான் ஓரமாக. போய் திண்ணையில் அமர்ந்தேன். எல்லாம் முடிந்து கலை என் அருகில் வந்தாள்.

    எல்லாம் உன்ன தாண்டா விசாரிக்குதுங்க?
    என்னையா? எதுக்கு?

    இப்படி வெள்ளையா. ஹீரோ மாதிரி இருக்கியே. பொண்ணு தரலாம் னு தான்?
    ஐயோ. என் அம்மாக்கு தெரிஞ்சா கொன்னுடுவாங்க. அடுத்த பஸ் எப்போ சொல்லு. கிளம்பறேன். (சிரித்தேன்)

    மாலையில் கலையின் அப்பா ஆஸ்பத்திரியில் இருந்து வந்தார்.
    கலை அம்மா சீரியஸ் ஆஹ் இருப்பதாகவும். கலையின் திருமணத்தை இன்னும் சிலநாட்களில் முடித்துவிட முடிவு செய்வதாகவும் சொன்னார்.

    இதை கேட்டது ஏனோ கலை முகம் வாடியது. அது கண்டிப்பாக அவள் அம்மா வை நினைத்து இல்லை என்று தெரியும். ஊரில் இருந்த பெரிய தலைகள் எல்லாம் ஒன்றாக சேர்ந்து. பையனின் அம்மாவிடம் பேசி ஒருவழியாக சரி செய்து விட்டனர். கலை அம்மாவின் நகைகள், கலை சென்னையில் சேர்த்து வைத்த பணம். எல்லாம் போதுமானதாக இருந்தது.

    இரவு உணவு முடிந்து. கலையின் அப்பாவுடன் பேசிக்கொண்டு இருந்தேன். அவர் கயிற்று கட்டிலில் படுத்து கொண்டார்.

    ஊர். சீக்கரமாக. இருளில் மூழ்கியது. நாங்கள் எதோ தனி காட்டில் இருப்பது போல் தோன்றியது.
    கலை வேலையெல்லாம் முடித்து என் அருகில் அமர்ந்தாள்.
    என்ன கலை. டல்லா இருக்கே?
    அப்படிலாம் இல்லையே?

    பொய் சொல்லாத. கல்யாண பேச்சை கேட்டதும் உன் முகம் மாறிடுஜு.
    அவள் அமைதியாக இருந்தாள். முழு நிலா. வெளிச்சம். எதிரே. வயல் வெளி. பூச்சிகள் கத்தும் சத்தம்.
    எனக்கு பட்டினம் பிடிஜிருக்குடா. கொஞ்ச நாள் இருக்கலாம்னு நினச்சேன்.

    ஹ்ம்ம். (அவள் உணர்ச்சி எனக்கு புரிந்தது.) இது ரொம்ப சின்ன கிராமம் ல.
    ஆமாம்.

    நீ கல்யாணத்துக்கு பணம் சம்பாரிக்க தானே வந்தே. இப்போதான் கல்யாணமே நடக்கபோகுதே.
    போடா. உனக்கு இதெல்லாம் புரியாது. இந்த ஊருல இருக்கிறவரை. எனக்கு கல்யாணம் பெரிசா இருந்துஜூ.
    இப்போ?

    எனக்கு. பட்டினத்துல இருக்கரமாரி. இருக்கனும் டா. புருஷன் ஆபீஸ் போயிடு வரணும். டிவி பாக்கணும். சினிமா போகணும்.

    கலை அடுக்கி கொண்டே போனாள்.
    அப்போ. கல்யாணத்தை நிறுத்திடலாமா?

    டேய். பாவி. என்ன கொன்னுடுவாங்க எல்லாரும் (கலை அதிர்ச்சியானாள்).
    நீ தானே வருத்த படரே (சிரித்தேன்).

    வருத்தம் தான். ஆசைப்பட்டது கிடைக்கலனா. கிடைக்கறத ஆசைபடுன்னு. தலைவர் சொல்லி இருக்கார் ல. (சிரித்தாள்).

    மகிழ்ச்சி. (அவளுக்கு கையை கொடுத்தேன்) திருமண வாழ்த்துக்கள்.
    அவளுக்கும் கையை கொடுத்தாள்) நன்றி. எனக்கு என்ன கிப்ட் தரப்போற.
    என்ன தர்றது. பணம் தான் மொழி எழுதணும்.
    நான் ஒன்னு கேப்பேன். தரியா?
    என்கிட்ட இருக்கறத கேளு.

    உன்கிட்ட இருக்கறது தான். (கலை இன்னும் நெருங்கி உட்கார்ந்தாள்)
    சொல்லு. (சைத்தான் சிரிக்கும் சத்தம். இது நல்லதுக்கில்லை மகனே)
    எனக்கு உன்ன மாதிரி ஒரு குழந்தை வேணும். வெள்ளையா. அழகா.
    என்ன சொல்றே. கலை.? (அதிர்ச்சியில். கையை எடுத்தேன்)
    நிஜமாடா. உன் கிட்ட இருந்து ஒரு குழந்தை வேணும். .

    நிலவு வெளிச்சத்தில். அவள் பாதி முகம் தெரிந்தது.
    நிஜமா சொல்றியா கலை.? (எனக்கு இவளை செய்வதில் ஒன்றும் பெரிய குழப்பம் இல்லை. அம்மாவையும் பெண்ணையும் ஓட்டும் போது. இவள் ஒரு ஸ்டெப்னி) உனக்கு ஏதும் பிரச்சனை வருமா?

    என்ன பிரச்சனை? எப்படியும் இந்தவாரம் முதல் ராத்திரி வச்சிடுவாங்க. நான் அதை சமாளிச்சிக்கறேன். உனக்கு ஓகே வா டா?

    ஹ்ம்ம். சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன்) இங்கேயேவா?
    நீ சொல்லு. எங்கவென பண்ணலாம். இங்க யாரும் வரமாட்டாங்க.
    இங்கயே பண்ணலாம்.

    சரி. இரு. (கலை வீட்டுக்குள்ளே போய். பாய். தலையணை, குடிக்க தண்ணி எடுத்து வந்தாள்)
    உன் அப்பா.?
    வரமாட்டார். கதவை சாத்திடேன். (பொண்ணுங்க தப்பு பண்ணனும்னு நினைச்சா. எவனாலயும் தடுக்க முடியாது)

    கலையின் தாவணியை கழட்டி கிழே போட்டேன். அகியுடன் கலையை பொருத்தி பார்ப்பது. தவறு. அகி. அரேபிய குதிரை. கலை சோற்றுக்கு வழியில்லாமல் சென்னையில் திரியும் பசு. மடி ஒட்டி இருந்தது.
    ஜாக்கெட்யை கழட்டினேன். முலை தொங்கி இருந்தது. எனக்கு உணர்ச்சி ஏற்படவே இல்லை. அனால் கலை அனுபவிக்க ஆரம்பித்தாள்.

    சூப்பர் ஆஹ் இருக்குடா?
    அவளை முழு நிர்வாணமாக ஆக்கினேன். நிலா வெளிச்சத்தில். பாம்புகளை போல பின்னி இருந்தோம்)
    முலையை சப்பிகொண்டே. அவள் காலை அகற்றி தன்னை ஓட்டையில் வாசலில் வைத்தேன்.)
    ரெடியா. கலை?

    ஹ்ம்ம். குத்தி கிழிடா. உன் குழந்தை நேர உள்ள போய்டணும் (என் தலை அணைத்து உதட்டில் முத்த மிட்டாள்).
    ஒரே அழுத்தில். கிழித்துக்கொண்டு. தண்டு உள்ளே போனது.
    ஆஹ்ஹ்ஹ். கலை வலியில் கத்தினாள். என் உதட்டால் அவள் உதட்டை மூடினேன்).
    சில குத்துக்கு. பிறகு இயல்பு நிலைக்கு வந்தாள்)
    என்னடா. இப்படி வலிக்குது.

    எனக்கு எப்படி தெரியும். (நடித்தேன்). இப்போ ஓகே வா?
    ஹ்ம்ம். லீக் பண்ணிட்டியா?
    இல்ல. இன்னும் கொஞ்சம் குத்திட்டு பண்றேன்.
    ஹ்ம்ம். (வசதியாக தூக்கி காட்டினாள்)
    இப்போ வலிக்குதா.

    இல்ல. சுகமா இருக்கு. (என் இடிக்கு. முட்டு கொடுத்தாள்)
    லீக் பண்றேன். உள்ள வாங்கி கோ.
    ஹ்ம்ம். (கையை கூப்பி. சாமி கும்பிட்டாள்)
    என்ன பண்றே.?

    நீ லீக் பண்ணுடா. செட் ஆகணும்னு சாமிய வேண்டிக்கறேன், ,
    உள்ளே நீர் பாய்ச்சினேன். முடிந்த வரை வேகமாகவும். மொத நீரும் பாய்ச்சி மேலே படுத்தேன்)
    தண்டை வெளியே எடுக்காமல் இருவரும் படுத்து கிடந்தோம்)

    சந்தோஷமா. கலை?
    ரொம்பா. செட் ஆய்டுஜுனா. தான் முழு சந்தோசம்.
    கிழே இரங்கி படுத்தேன்.

    அவன் கண்டுபிடிஜிடுவானா?
    கிழிச்சான். இவனுக்கு. ஓக்கறது எப்படி னு நான் தன சொல்லி தரணும். (அவளும் சிரித்தாள்).

    பாதி ஆம்பளைங்களுக்கு. ஒண்ணுக்கு போற ஓட்டைக்கும். கூதிக்கும் வித்தியாசம் தெரியாது. இவன் இன்னும் மோசம்.

    பலமாக சிரித்தேன்.
    விடிவதற்குள் 2 முறை அவள் தோட்டத்தில் நீர் பாய்ச்சிவிட்டு. படுத்து உறங்கினேன். கலை அவள் இடத்தில படுத்துகொண்டாள்.

    நன்கு யோசித்தால். கலைதான் என்னுடன் முதல் கன்னி கழித்தவள். எதற்கு முன் நான் ஓத்த எல்லோரும் அனுபவ பட்டவர்கள். ஏனோ மைதிலி அக்கா. நினைவுக்கு வந்தாள். குழந்தை உண்டானதாக டாக்டர் உறுதிப்படுத்தியுடன். என்னிடமும் சொல்லாமல் வீட்டை காலி செய்து கொண்டு போய் விட்டார்கள். அந்த மாமா வுக்கு தொலைவான ஊரில் வேலை மாறுதல் ஆகி விட்டதாக சொன்னார்கள்.