காலேஜ் டூரில் நடந்த கதை-3 (College Touril Nadantha Kathai 3)

This story is part of the காலேஜ் டூரில் நடந்த கதை series

அன்றைக்கு எல்லோருமாக தனி பஸ்ஸில் மைசூர் டூர் போனோம். திரும்பி வர இரவாகிவிட்டது. அனிதா என் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டாள். இரவு மணி ஏழரையைத் தாண்டியதும் நன்றாக இருட்டி விட்டது. பஸ் உள்ளே விளக்குகளை அணைத்து விட்டனர். உடனேயே அனிதா என் குஞ்சைப் பிடித்துக் கசக்க ஆரம்பித்தாள்.
“சும்மா இரு. ரூமில் போய்ப் பார்த்துப்போம்.” என்றேன் மெல்லிய குரலில்.
“ப்ளீஸ்டா. அதுவரை தாங்க முடியாது. ஏதாவது செய்வோமே.” என்றாள் அவளும் மெதுவாக.
“சரி. இரு ஏதாவது யோசிக்கிறேன்.” என்றேன்.

அதற்குள் யாரோ பெங்களூர் போக மிகவும் லேட்டாகி விடும் என்றும் அதனால் வழியிலேயே ஏதாவது ஹோட்டலில் நிறுத்தி சாப்பிட்டு விட்டுப் போகலாம் என்று சொல்ல வழியில் ஒரு ஹோட்டலில் பஸ் நிறுத்தப் பட்டது. லைட் போட்டவுடன் அனிதா கையை எடுத்து விட்டாள்.

எல்லோரும் இறங்கி சாப்பிடப் போனோம்.
நானும் அனிதாவும் ஒரு தனி டேபிளில் உட்கார ராதாவும் அதே டேபிளில் என் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தாள். மூவரும் ஏதோ டிஃபன் ஆர்டர் செய்தோம்.
டிஃபன் வருவதற்குள் ராதா என்னிடம் திரும்பினாள்.
“டேய், அனிதா நேற்று ராத்திரி நடந்ததை எல்லாம் என்னிடம் மத்தியானமே சொல்லிவிட்டாள்.” என்றாள்.
“சரி. இரு ஹோட்டலுக்குப் போய்ப் பேசிக் கொள்ளலாம்.” என்றேன்.
“அது வரை எனக்கு தாங்காது. அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் ஏதாவது செய்.” என்றாள்.
“அனிதாவும் இதைத்தான் சொன்னாள். இரு. ஏதாவது யோசிக்கிறேன்.” என்றேன்.
பிறகு ஒரு ஐடியா தோன்றியது.

“பஸ்ஸில் ஏறி ஒரு 10 நிமிடம் கழித்து நீ அவசரமாக பாத்ரூம் போக வேண்டும் என்று சொல். பஸ் நிற்கும்போது அனிதாவும் உன் கூட இறங்கி வரட்டும். நீங்கள் இரண்டு பேரும் யாராவது ஆண் துணை வேண்டும் என்று சொல்லுங்கள். நான் உடனே இறங்கி உங்கள் கூட வருகிறேன். சின்னதாக ஏதாவது செய்து விட்டு வரலாம். ஆனால் ஒரு இரண்டு நிமிடம்தான்.” என்றேன்.
“சரி.” என்றாள். இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த அனிதாவும் சரி அன்று ஒத்துக் கொண்டாள்.

எல்லோரும் பஸ்ஸில் ஏறியபோது நான்,
“அம்மா, லேடீஸ் எல்லாம் கேட்டுக்கங்க. பஸ் இங்கே விட்டால் பெங்களூரில் நம்ம ஹோட்டலில் போய்த்தான் நிற்கும். அதனால் பாத் ரூம் போவதானால் போயிட்டு வந்துடுங்க.” என்று குரல் கொடுத்தேன். உடனே சில பெண்கள் மறுபடி போய் பாத்ரூம் போய் விட்டு வந்தனர்.

பஸ் கிளம்பியதும் ஒரு பத்து நிமிடம் கழித்து ராதா ஆரம்பித்தாள்.
“கணேஷ், பாத்ரூம் வருது.”
நான் கொஞ்சம் அடுத்த வரிசைக்குக் கேட்கும் குரலில், “அதான் அங்கேயே சொன்னேன்ல. இப்போ வந்து அவசர படுத்தினால் எப்படி? இனிமே பெங்களூர் போய்த்தான் பாத்ரூம். பேசாம உட்கார்.” என்று சொன்னேன்.
இப்போது அனிதாவும் சேர்ந்து கொண்டாள்.
“எனக்கும் பாத்ரூம் வருது கணேஷ். கொஞ்சம் நிறுத்தச் சொல்லேன். ஒரு இரண்டு நிமிடம்தான்.”
“அப்போ நீயே டிரைவர் கிட்ட போய் நிறுத்தச் சொல்லு.”
இப்போது இன்னும் இரண்டு பெண்களும் சேர்ந்து கொண்டார்கள்.
“ராதா பாவம் கணேஷ். நீதான் போய் டிரைவர் கிட்டே சொல்லு.”

“சரி, போய் சொல்றேன்.” என்று டிரைவரிடம் போய் விஷயத்தைச் சொன்னேன். அவர், “எதிர் வண்டி வெளிச்சம் வேறு வருமே தம்பி, இருங்க. இன்னும் ஐந்து நிமிட்த்தில் இருட்டா ஒரு இடம் வரும் நிறுத்தறேன். ரோட்டின் பக்கத்தில் புதர் இருக்கும். அதும்பின்னாடி போயிட்டு வரச் சொல்லுங்க. பசங்க யாராவது கூடப் போங்க.” என்றார்.
நான் உள்ளே வந்து விஷயத்தைச் சொன்னேன். எல்லோருமாக ஏக மனதாக துணைக்குப் போவதற்கு என்னைத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள்.

பஸ் நின்றவுடன், நான், அனிதா, ராதா மூவரும் இறங்கிப் போனோம். கையில் ஆளுக்கொரு தண்ணீர் பாட்டில் எடுத்துக் கொண்டார்கள். இறங்கியவுடன், நான் “நான் வேணா இங்கேயே நிற்கிறேன். நீங்க போயிட்டு வாங்க.” என்றேன்.
“இல்லை கணேஷ், பயமா இருக்கு. நீயும் கூட வா. அதோ அங்கே வந்து நில்லு. நாங்க போயிட்டு வறோம்.” என்று இருட்டில் ஒரு இடத்தைக் காட்டினார்கள். சரி என்று அவர்களுடன் நடந்தேன்.
அந்தப் புதருக்குப் பின்னல் போனதுதான் தாமதம், இருவரும் என்னைக் கட்டிக் கொண்டார்கள். நான் சொன்னேன். இதோ பாருங்க, நீங்க ரெண்டு பேரும் அப்படியே நின்னு மூச்சா போங்க, நான் அதைக் கையிலே பிடிச்சுக்கிறேன்.
மூணு பேரும் ஆளுக்குக் கொஞ்சம் குடிக்கலாம். மிச்சத்தை ஊருக்குப் போய்ப் பார்த்துக்கலாம்.” என்றேன்.
“சரி, ஆனால் 3 பேரும் எப்படிக் குடிக்கிறது?”
“இதோ பாரு, நீங்க ஆளுக்கொரு பாட்டிலில் தண்ணீர் வச்சிருக்கீங்க. இரண்டு பாட்டிலையும் ஒண்ணா ஊத்திக்கிட்டு, ரெண்டு பேரும் மூச்சாவை ஒரே பாட்டிலில் பிடியுங்க. பங்களூர் வரை குடிச்சிக்கிட்டே போவோம்.”
“சரி. அப்போ உன்னோடதைத் திறந்து காட்டு. ஒரு தடவை கையால பிடிச்சுப் பார்த்துக்கறேன்.” என்றள் ராதா.
“சரி. நீங்க பாட்டிலைக் காலி பண்றதைப் பாருங்க. அப்புறம் மூச்சா பிடிங்க. அதுக்குள்ளே திறக்கிறேன்.”
ராதா ஒரு பாட்டிலில் இருந்த தண்ணீரை இன்னொரு பாட்டிலில் ஊற்றினாள். அதற்குள் நான் ஜிப்பைத் திறந்தேன். ஜட்டியை விலக்கிப் பூளை வெளியே எடுத்தேன். அதற்குள் அது முழு நீளத்துக்கு விறைப்பாக வெளியே துள்ளிக் குதித்தது. யார் நம்மை அணைக்கப் போகிறார்கள் என்று அங்குமிங்கும் வேடிக்கை பார்த்தது.
அனிதா தன்னுடைய கமீஸைக் கழட்டிக் கொண்டே தன்னுடைய
செல் டார்ச்சை என் பூளின் மேல் அடித்தாள்.

ராதா இப்போது தண்ணீரை மறு பாட்டிலில் நிரப்பி விட்டு காலி பாட்டிலை அனிதாவிடம் கொடுத்தாள். பின் அந்தக் கையால் என் பூளை இறுக்கப் பிடித்தாள். அனிதா காலி பாட்டிலை தன்னுடைய கூதிக்குக் கீழே பிடித்து, மூச்சாவை அதில் பிடித்தாள். பிறகு தன் கூதியில் வழிந்த கஞ்சியையும் அதிலேயே வழித்தாள். இதற்குள் ராதா குனிந்து என்னுடைய பூளை நக்கினாள். அப்படியே வாயில் எடுத்து ஊம்ப ஆரம்பித்தாள்.
அனிதா மூத்திரம் போய் முடித்ததும்,”ராதா, இந்தா, சீக்கிரம் இதில் மூச்சா பிடி, நேரமாகிறது.” என்றாள்.
ராதா,”நான் புடவைதானேடி கட்டியிருக்கேன். நீயே புடவையைத் தூக்கி மூச்சாவைப் பிடியேண்டி. உனக்கு என் சாமான் எங்கே இருக்குன்னு தெரியாதா என்ன?” என்றாள் இன்னும் என் பூளை வாயில் வைத்தவாறே.

அனிதா, “அடிப்பாவி, சரிசரி, உன்னை ஹோட்டல்லே வந்து வச்சுக்கறேன்.” என்று அவள் புடவையைத் தூக்கி, அவள் பின்னால் போய் நின்று கொண்டு, பாட்டிலைக் காட்டினாள்.
ராதா என் பூளில் இருந்து வாயை எடுக்காமலே, மூத்திரம் போக ஆரம்பித்தாள்.
விரைவில் பாட்டில் நிரம்பி வழிய ஆரம்பித்தது.
அனிதா பாட்டிலை நகர்த்தியவுடன், மூச்சா தரையில் போனது. நான் சட்டென்று என் கையைக் கொண்டு போய் அதை என் கையில் பிடித்தேன்.

பிறகு ராதாவை நிமிர்த்தி விட்டு, என் கையில் இருந்த அவள் மூச்சாவைக் குடித்தேன்.
“வா,வா. பஸ்ஸுக்கு போவோம்.” என்றேன். என் பூள் இப்போது ஜட்டிக்குள் போக மறுத்தது.
“ஜிப் போடா விட்டால் பரவாயில்லை. இருட்டுதானே. பஸ்ஸில் போய் பார்த்துக் கொள்ளலாம்.” என்றாள் ராதா.
நான் அப்படியே பூளை ஜட்டியில் திணித்து ஜிப்பைப் போடாமலே பஸ்ஸை நோக்கி நடந்தேன்.
பஸ்ஸின் அருகே சென்றதும். ராதாவை முன்னால் ஏரச் சொல்லி விட்டு, அனிதாவை என் பின்னால் வரச் சொன்னேன்.

இப்போது என் பேண்ட்டில் முட்டிக் கொண்டு இருந்த்தை யாரும் பார்க்க வில்லை.
நான் போய் ஜன்னலோர ஸீட்டில் உட்கார்ந்து கொண்டேன். அனிதா எனக்குப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள். ராதா எனக்கு முன்னால் சீட்டில் இருந்தாள்.

பஸ் கிளம்பியதும், நான் அனிதாவிடமிருந்து மூச்சா இருந்த பாட்டிலை வாங்கிக் கொஞ்சம் குடித்துப் பார்த்தேன். சூப்பராக இருந்தது. இப்போது அனிதா, என்னிடம் இருந்து வாங்கி அவளும் கொஞ்சம் குடித்துப் பார்த்தாள். பிறகு என் பக்கம் திரும்பி, “டேய், சூப்பரா இருக்குடா.” என்றாள் மெல்லிய குரலில். அப்படியே என் பேண்ட்டை அழுத்தினாள். பிறகுதான் அங்கே இருந்த பூளின் ஞாபகம் வந்தவளாய் பூளைப் பிடித்து வெளியே இழுத்தாள்.

“ஸ்…ஸ்… சும்மா இருடி. யாராவது பார்க்கப் போறாங்க.” என்றேன்.
அவள், “இரு அதுக்கு ஒரு வழி பண்றேன்.” என்றவள்
“அப்பா, என்னா குளிருது.” என்றவாறு, தன் பையிலிருந்து ஒரு சால்வையை எடுத்தாள். விரித்துத் தன் மீது போர்த்திக் கொண்டாள். அதில் கீழ்பாதியை எடுத்து என் மடி மீதும் மூடியபடி போர்த்தினாள்.
“இப்போ ஓக்கேவா?” என்றபடி, சால்வைக்குள்ளிருந்த கையை ஸ்வாதீனமாக் என் தொடை மீது வைத்து, என் பூளைக் கயில் பிடித்துக் கொண்டாள். மெதுவாக அதன் முன் தோலைப் பின்னுக்கு நகர்த்தி, மூத்திர ஓட்டையை நிமிண்டினாள்.

இப்போது, ராதா பின்னால் திரும்பி, “டீ, தண்ணீர் பாட்டில் காலியாகிவிட்டதா? எனக்குக் கொஞ்சம் கொடுடி, நீயே குடித்துத் தீர்த்து விடாதே.” என்று கையைப் பின்னால் நீட்டினாள். நான் என்னிடம் இருந்த பாட்டிலை நீட்டினேன்.
“இது போதுமா, இன்னும் கொஞ்சம் வேணுமா பாரு.” என்று அவளிடம் கொடுத்தேன்.
அவள் பாட்டிலைத் திறந்து கடகடவென மீதி இருந்த்தைக் குடித்து முடித்தாள். ஒரு ஏப்பம் விட்டாள்.
“சூப்பர்” என்றாள்.
அவளுக்குப் பக்கத்தில் இருந்த பெண், அவளை விசித்திரமாகப் பார்த்தாள்.
“ஏண்டி, தண்ணீல சூப்பர்ங்கறதுக்கு என்னடி இருக்கு.?” என்றாள்
ராதா, :இந்தா, நீ வேணா கொஞ்சம் குடிச்சுப்பாரு” என்றாள்.
நான் அவ்ளைப் பின்னால் இருது தோலில் கிள்ளினேன்.

ராதா, “அதை என்னிடம் கொடு, இதை விட்டால் என்னிடம் பெங்களூர் போகும் வரை என் கிட்ட வேறே தண்ணீர் கிடையாது.” என்றேன்.
அவள் சிரித்துக் கொண்டே, “எனக்கும் தெரியுண்டா. ஏன் பதர்றே? இந்த உன் பாட்டில். “ என்று பின்னால் நீட்டியவள் அதை அப்படியே ஜன்னல் வழியக சாலையில் வீசியெறிந்தாள்.
“அடிப்பாவி, என்னடி செஞ்சே?” என்றேன்.
“டேய், அதைக் காலி பண்ணிட்டேண்டா. அதான் தூக்கி எறிந்தேன். உனக்கு தண்ணீர் வேணும்னா அனிதா கிட்டே கேளு, நிறைய தருவா. அவ கிட்டே இன்னும் நிறைய ஸ்டாக் இருக்கு” என்று என்னைப் பார்த்துக் கண்ணடித்தாள்.

அனிதா ஒரு பத்து நிமிடம் என்னுடைய பூளைப் பிசிந்து கொண்டிருந்தாள். அதற்குள் பஸ் பெங்களூருக்குள் நுழைந்து விட்டது. அதனால் அவள் என் மேல் மூடி யிருந்த சால்வையை எடுக்கப் போனாள். நான் அவள் கையைத் தடுத்து, என் கையை உள்ளே கொண்டு போய், மெதுவாக என் பூளை உள்ளே திணித்து ஜட்டிக்குள் வைத்து கஷ்டப்பட்டு ஜிப்பை மூடுவதற்கும் பஸ் ஹோட்டலில் வந்து நிற்பதற்கும் சரியாக இருந்தது.
(தொடரும்)