மீண்டும் வருமோ மழை -1 (Meendum Varumo Mazhai)

காலை எட்டரை மணி. சுகன்யா கட்டிலில் கால் மேல் கால் போட்டு மல்லாந்து படுத்தபடி டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளுக்கு மிகவும் பிடித்த காதல் பாட்டு. அதை சத்தமாக வைத்து கேட்க வேண்டும் என்று ஆசையாக இருந்தது. ஆனால் அம்மா இருப்பதால் சத்தத்தை வெகுவாக குறைத்து வைத்து கேட்க வேண்டியிருந்தது. ஆனாலும் அதன் காட்சிகளை பார்க்கும்போதே.. அந்த பாடல் வரிகள் அவள் மனசை சுண்டி இழுத்தது. அந்த பாடலின் ஒவ்வொரு வரியும் அவளுக்கு அத்துப்படி. வரிக்கு வரி அந்த பாடல் அவளுக்கு பிடிக்கும். அந்த பாடலை எப்போது கேட்டாலும் அவள் மனசில் மத்தாப்பு மலரும். அவள் இதயம் முழுவதும் பனி துகள்களால் போர்த்தப் பட்டதைப் போல சிலிர்த்துப் போகும்.. !!

சுகன்யா மாநிறக்கும் கொஞ்சம் கூடுதல் நிறத்துடன் இருக்கும் ஒரு அழகான இளம்பெண். சுருட்டை முடி. சிறிய கண்கள். குட்டி மூக்கு. ஆரஞ்சு சுளை போன்ற மெல்லிய உதடுகள். சதைப் பற்றான கதுப்பு கன்னங்கள். ஆப்பிள் முலைகள். சிறுத்த இடை. உடலுக்கேற்ற புட்டங்கள். அளவான உயரம்.. !!

பன்னிரெண்டாம் வகுப்பு பொது தேர்வு எழுதி விட்டாள். இன்னும் ரிசல்ட் வரவில்லை.

அம்மா தோளில் பேக் மாட்டியபடி வந்தாள். தலைக்கு குளித்த அம்மா பச்சை கலர் புடவையில் பளிச்சென்று இருந்தாள்.
“போயிட்டு வரேன்”
“ம்ம்”

“எந்திரிச்சு போய் சாப்பிடு”
“சரிமா”
“குளிச்சிரு மறக்காம.. வீட்லதான இருக்கோம்னு இப்படி சோம்பேறியா படுத்தே கெடக்காத.. எப்ப பாரு டிவி.. டிவி”

“வேற என்ன பண்றது? வீட்ல எனக்கு செம போர்”
“ஊருக்கு போன்னு சொன்னாலும் போக மாட்டேங்குற. அதுக்கு நான் என்ன பண்றது?”

“எனக்கு அந்த ஊரே புடிக்கல. அங்க இத விட போர். ஏன்டா ஸ்கூல் லீவ் விட்டாங்கனு இருக்கு.”
“சரி சரி.. பாத்து பதனமா இரு. மறுபடி மழை வேற வரும்னு வானிலை அறிக்கைல சொல்லிருக்காங்க. நேத்து மாதிரி பெருசா மழை வந்தா தனியா இருக்காத. பக்கத்து வீட்ல இருக்குற குட்டீசுகளோட சேந்து நிருதி மாமா கூட போய் இரு. நான் சொல்லி வெச்சிருக்கேன்”

“நீ ஒண்ணும் சொல்ல வேண்டியதே இல்ல. எனக்கு டைம்பாஸே அவங்கதான்.”
“சரி நான் போறேன். எனக்கு டைமாச்சு. சாப்பாடு எல்லாம் செஞ்சு வெச்சிருக்கேன். போட்டு சாப்பிட்டு ஜாலியா இரு..”
“ம்ம்”

அதற்குள் அந்த பாட்டு முடிந்து வேறு ஒரு பாட்டு ஓடிக் கொண்டிருந்தது. படுக்கையை விட்டு எழுந்தாள். சுருண்டிருந்த நைட்டியை இழுத்து விட்டுக் கொண்டாள். அம்மா காலில் செருப்பு மாட்டி வெளியேற பின்னாலேயே போய் கதவருகே நின்று கையசைத்தாள்.
“பை மா”
“பை பை”

அதன்பின் வீட்டில் போரடித்தது. எதிர் வீட்டைப் பார்த்தாள். இப்போதே கதவு சாத்தியிருந்தது. தன் வீட்டு கதவைக் கூட சாத்தாமல் அப்படியே எதிர் வீட்டுக்கு போனாள். கதவின் முன் நின்று கதவில் மெல்ல தட்டினாள்.

வீட்டின் உள்ளிருந்து டிவி சத்தம் கேரம்போர்டு சத்தம் எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்தது. அவள் பலமாக தட்டிய பின் கதவு திறந்தது.. !!

“ஹாய் மாமா” என்று சிரித்தாள்.
“ஹாய் சுகு”

நிருதி இடுப்பில் லுங்கி கட்டியிருந்தான். மார்பு வெற்று மார்பாக இருந்தது. குளித்திருக்க வேண்டும். தோளில் ஈரமான துண்டு கிடந்தது.

“குளிச்சிட்டிருந்தீங்களா?”
“ஆமா”
“குட்டீஸ்க?”
“கேரம் வெளையாடிட்டிருக்காங்க. வா உள்ள வா”
“இல்ல.. நா சும்மாதான் வந்தேன்” என்றபடி சுகன்யா உள்ளே போனாள்.

நிருதி அவள் வீட்டைப் பார்த்து விட்டு அவளைக் கேட்டான்.
“உங்க வீடு கதவு தெறந்துருக்கு. உங்கம்மா இன்னும் வேலைக்கு போகலையா?”
“போயாச்சு. நா இப்ப போயிருவேன்”

கேரம் போர்டு விளையாடிக் கொண்டிருந்த குழந்தைகளிடம் போனாள். அவைகள் விளையாடுவதை வேடிக்கை பார்க்க அவளுக்கும் ஆவல் வந்தது. உடனே பையனை ஒட்டி உட்கார்ந்து அவனுக்கு விளையாட சொல்லிக் கொடுத்தாள்.. !!

நிருதி கண்ணாடி முன் நின்று உடம்புக்கு பவுடர் போட்டு தலைவாரினான். கேரம்போர்டு விளையாடியபடியே அவனைப் பார்த்து சிரித்தபடி கேட்டாள்.

“இப்ப எங்க போறீங்க?”
“எங்கயும் போகலயே”
“பவுடர் போட்டு தலை சீவி மேக்கப் எல்லாம் பண்றீங்க. யாரு உங்களை சைட்டடிக்கறா இப்ப?”
“நீதான்”
“நானா?”
“ம்ம்.. நீ என்கூடதான இருக்க?”

சிரித்தாள். பின் “நான்லாம் சைட்டடிக்க எனக்கு வேற ஆள் இருக்கு” என்றாள்.
“பரவால வெச்சிக்கோ”

கண்ணாடி முன்னிருந்து விலகினான்.
“சாப்பிட்டியா சுகு?”
“நான் இன்னும் பிரஷ்கூட பண்ல”

“பிரஷ் பண்றதுக்கும் சாப்பிடறதுக்கும் என்ன இருக்கு?”
“……..”
“உங்கம்மா என்ன செஞ்சாங்க சாப்பிட?”
“நான் பாக்கவே இல்ல”
“எனக்கு பசிக்குது. நான் சாப்பிட போறேன் ”
“ஓகே”

நிருதி கிச்சன் போனான். ஒரு நிமிடம் கழித்து சுகன்யா குட்டீஸ்களிடமிருந்து எழுந்து கிச்சன் போனாள்.
“இங்க என்ன சமையல்?”
“சாப்பாடு கொழம்பு. பொறியல்” அவன் தட்டை எடுத்து உணவைப் போட்டான்.

அவன் பக்கத்தில் நெருக்கமாக போய் நின்று குழம்பு சட்டியையும் பொறியலையும் திறந்து பார்த்தாள். அந்த தோளில் கை வைத்தான்.
“கொழம்பு ஊத்து”

எடுத்து ஊற்றினாள். அவளே பொறியலையும் அவன் தட்டில் போட்டாள்.
“போதுமா?”

“போதும். நீயும் வேணும்னா போட்டு சாப்பிடு”
“நான் இன்னும் பல்லே வெளக்கல.”
“அதனால என்ன?” உணவைப் பிசைந்து அவள் வாயின் முன் நீட்டினான்.
“ஆ காட்டு”

“ஐயோ நா பல்லு வெளக்கல..” சிணுங்கி பின்னால் நகர்ந்தாள்.
“பரவால ரெண்டு வாய் சாப்பிட்டு அப்றம் போய் பல்லு வெளக்கிக்கோ.. காட்டு ” அவன் விரல்கள் அவள் உதட்டை முட்டியது.

வாயை திறந்து ஆவென காட்டினாள். அவள் வாயில் ஊட்டினான். அவள் அவனைப் பார்த்தபடியே மென்று விழுங்கினாள். அவன் பார்வை நைட்டியில் மேடு தட்டி நிற்கும் அவளின் இளங் காய்களை வருடியது. அவளுக்கு லேசான வெட்கம் வந்தது.

மீண்டும் ஒரு வாய் ஊட்டி விட்டு அவளை மெதுவாக அணைத்து அவள் கன்னத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டான். அவள் அமைதியாக நின்றாள். அவளுக்கு உணவை ஊட்டியபடி அவளின் கலைந்த மயிரிழைகளை காதோரமாக எடுத்து விட்டான். மீண்டும் ஒரு முத்தம். அதையும் வாங்கிக் கொண்டாள்.. !!

“குட்டீஸ்க சாப்பிட்டாங்களா?” சுகன்யா திடுமெனக் கேட்டாள்.
“அவங்கள்ளாம் கன் டைம்க்கு சாப்பிட்டுருவாங்க. ஸ்கூல் போறவங்க இல்ல”
“நா மட்டும்? நானும் ஸ்கூல்க்கு போறவதான்”
“ஆனா நீ பெரிய பொண்ணு”
“போதும். நீங்க சாப்பிடுங்க” என்று விலகிப் போய் தண்ணீர் எடுத்து குடித்தாள்.

அவன் மீண்டும் உணவைப் போட்டான். சுகன்யா கிச்சனை விட்டு வெளியே சென்றாள். அவளைப் பின் தொடர்ந்தான் நிருதி.

“உக்காரு சுகு”
” நான் போய் குளிச்சு சாப்பிட்டு வரேன் பை..” என்று உடனே வெளியேறி தன் வீட்டுக்கு ஓடினாள் சுகன்யா.. !!

சற்று முன் தன் வீட்டில் பாட்டு கேட்கும் போது அவளுக்கிருந்த ஆழமான காதல் உணர்வு இப்போது முற்றிலுமாக மாறிப் போயிருந்தது. உடம்பெல்லாம் ஒரு மாதிரி சுறுசுறுப்பாக ஆகியிருந்தது. உடம்பில் சூடான ரத்தம் ஓடத் துவங்கியிருந்தது. தன் மனசு ஒரு மாதிரி தறிகெட்டு அலைவதை அவளே உணர்ந்தாள்.

அதற்கெல்லாம் காரணம் நிருதி.. !! நேற்று நடந்த அந்த சின்னச் சின்ன சம்பவங்கள்தான்.. !!

Leave a Comment